Zondags ochtendhumeur

Ik overweeg een klacht in te dienen bij de vereniging van de Warme Bakkers én bij de Vlaamse Media Maatschappij. Ik heb immers een rotmorgen achter de rug waar zij verantwoordelijk voor zijn.

Ik had deze zondagochtend zo anders voorgesteld.

Rustig ontwaken in een zalig warm bedje terwijl buiten de drie verdwaalde koolmeesjes en één slechtuitziende mus zich tegoed doen aan het bolletje spek.

Hoe ik zo zeker ben van het aantal vogels? Ik deed een paar weken geleden actief mee aan de telling van de tuinvogels in Vlaanderen. Een uur lang zat ik verscholen achter de paplaurier. Verkleumd van de kou telde ik al bij al vier beesten met vleugels.
Ik herinner me nog dat mijn humeur er niet beter bij werd toen mijn buurvrouw 's middags mij kwam jennen door uit te schreeuwen dat de ooievaar op komst was.

Enfin, ik had het over mijn zondagochtenddroom.

Dus rustig ontwaken, het opsnuiven van de fantastische senseo-koffie-geur, het lezen van een krantje (steevast de Morgen op zondagmorgen), het aanhoren van een zacht Klaramuziekje en last but not least het laten smelten op de tong van enkele heerlijke koeken. Voor die koeken moest ik nog wel even de deur uit, maar dat kon de pret (vooralsnog) niet derven.

In de bakkerij echter begon ik al wat onraad te ruiken. Cloclo, de bakkerin was anders dan anders. Ze probeerde - weliswaar tactvol en ogenschijnlijk onopvallend - mijn keuze van koeken én brood te beïnvloeden. Van de slogan 'Klant is koning' had ze blijkbaar nog weinig kaas (of is het brood) gegeten.
Maar zoals reeds gezegd - op zondagochtend kan er niet veel mis gaan. Dus liet ik haar maar begaan.

Helaas. Helaas. Wat daarna volgde, wens ik zelfs de ergste vijand niet toe.

Cloclo had er niets beters op gevonden om alle koeken te deponeren in een broodzak waarop niemand minder (en zeker niet meer) dan 'Jean-Marie en Carmen' staan te pronken.
Ze houden een licht bruin ongesneden broodje in de hand, alsof het een klomp goud was. De Jean-Marie uit zijn enthousiasme (omwille van het verdiende geld?) door zijn vuist in de lucht te steken.
En op de col van zijn wit hemd prijkt 'Fitty' in koeien van letters.
Het toppunt van wansmakelijkheid vind ik echter de vermelding 'Door de Pfaffs aanbevolen'.

Waar is de tijd dat enkel koningen er konden voor zorgen dat producenten van etenswaren een koninklijke boodschap 'Hofleverancier' mochten vermelden.
Straks prijkt misschien op de verpakking van predictor: 'Aanbevolen door Stephanie Planckaert'

Een golf van hoofdpijn overweldigt me. Alle eetlust is in één moment voorbij. De koffie verliest zijn smaak. De Morgen lijkt heel even het Laatste Nieuws