Kalverliefde

Europa wil de kloof met de modale burger dichten.

Elke Europeaan moet betrokken worden in zoveel mogelijk Europese besluiten.

Een nobel doel waar ik niet van wakker lig. Veel liever krijg ik maandelijks een deel van het salaris die de Europese mandatarissen binnenrijven.

Misschien kan Juan Manuel Barosso het voorbeeld volgen van weefbouwer Picanol die elke werknemer - ter compensatie van de zaak Coenen - een extraatje schenkt, in de vorm van anderhalve dag vakantie met een premie van 250 euro erbovenop.

Dus ik wil gerust alle kleine én doodzondes van de Europese Commissie in de doofpot steken, als er maandelijks een goeie 2 000 EURO gestort wordt op mijn rekening.

Een 'win of life'-actie!!

In afwachting dat de Belgische vertegenwoordigers in het Europees Parlement dit wetsvoorstel indienen, moet ik blijven toezien hoe kramikelig Europa zich profileert. Bush komt heel even siroop aan de baard smeren, en eenieder is bijzonder opgetogen. De Guy en mijn dorpsgenoot Karel voorop: Europa staat weer op de kaart.

Op welke kaart? een wenskaart? een speelkaart? Ik denk eerder aan een menukaart.

Want ...

Nu lanceert de Europese commissie een nieuw initiatief. Ze wil immers dringend 'kalfsvlees' definiëren!!

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar eerlijk gezegd: kalfsvlees houdt me niet echt bezig. In de top 100 van belangrijke dingen des levens is er niets dat enigzins te maken heeft met kalfsvlees. En toch vinden duurbetaalde mannen en vrouwen het nodig mij lastig te vallen met een enquête.

Ik krijg levensbelangrijke vragen voorgeschoteld:
Hoe belangrijk vindt u het kleur van kalfsvlees?
Hoe belangrijk vind je de leeftijd van het kalf? (gelukkig heb je geen keuzemogelijkheden tussen een groen blaadje of een bok)
Hoe belangrijk vindt u het gewicht van het kalf?

Het kalf is mijns inziens al lang verdronken, dus moet de Europese put niet meer gedempt worden.