Moederdag ... geen dag als een ander

In Antwerpen vierde men op 15 augustus moederdag. Cursief Huigje trok vandaag naar het strand van Sint-Anneke én ontmoette daar Jos, een dertiger die nog aan het bekomen was van die bewuste woensdag.

Wat was er die dag gebeurd?

Jos kwam die dag doodop de oprit opgereden. Een godganse dag had hij met zijn C3'ke rondgesjoold, winkel in winkel uit.'

Hij was nog maar net uitgestapt of zijn Angèleke riep al vanuit het venster: 'Jossssssss, je schoonmoeder is hier. 'k Heb haar gebeld om te zeggen dat je vandaag haar moederdag zou meebrengen.'

Jos, niet van de allerslimste op deze aardkluit, mompelde wat binnensmonds én hoopte dat de schoonmoeder er vlug weer vandoor zou gaan. Al weken lang zaagde ze zijn oren van zijnen kop. Ze zou én ze moest het cadeau voor moederdag krijgen dat zij wou.
Anders zou ze de Jos schrappen uit haar testament.

Enfin, een mens doet soms wel eens iets tegen zijn goesting. En wie doet er al eens niets voor geld?

Jos slenterde richting koffer waar hij het cadeau gedeponeerd had.
Hij opende de koffer én oeps, er lag niets in.
Jos kreeg alle kleuren van de regenboog (met uitzondering van het oranje) en zag de grote bui al hangen.

Net wanneer hij de living wou binnenstappen waar vrouw en schoonmoeder zaten te wachten op het 'moment supreme', hoorde hij de verkeersinformatie op de radio.

'Op de E17 ter hoogte van Zele ligt een obstakel. Autobestuurders worden aangemaand om er uiterst voorzichtig te zijn. Op de rechterrijstrook ligt er immers een opgerold tapijt.'

Jos verdween met rode kaken door de achterdeur.

Het is nooit meer goed gekomen tussen hem en zijn schoonmoeder!