donderdag, december 28, 2006

Opschuiven

Ik ben aan het opschuiven.

Veertig jaar geleden zat ik bij het familiefeest nog helemaal links.
Ver weg van de ouderdomsdekens van de familie.
Vóór mij een glas cola.
Sprankelend.

Lekker. Zonder twijfel.

Twintig jaar geleden begonnen nieuwe kleine mannen en vrouwen hun ontdekkingstocht aan de familietafel.

En zo kon ik stilaan opschuiven naar het midden.

Dat gaf toch een zekere kick. Weg van het 'grut' en dichterbij de 'wijsheid'!
Nog voldoende invloed van het jeugdig geweld, maar toch ook al met een half been of halve arm op de rechterkant van de tafel.
Vóór mij een glas champagne.
Sprankelend.

Niet lekker. Maar dit uiteraard niet toegeven!

Tien jaar geleden … de kleinmannen zijn groot geworden én houden stevig de plaatsen aan de linkerkant van de tafel bezet. Ze hebben de toekomst in zich.

Ik zit bijna helemaal rechts aan tafel.
Aan de uiteinde van de tafel is een plaats vrijgekomen. De tafel straalt een leegte uit.

Enkele dagen geleden ... van kleinmannen is al lang geen sprake meer. Ook nieuw volk aan tafel: de liefde is immers van alle tijden.
Drie kwart van de tafel is door de jeugd bezet.

En moeder is de brug tussen linker- en rechterkant.

Ik zit helemaal rechts aan tafel, dichtbij het uiteinde van de tafel.
Ik wil niet de oude wijze nonkel zijn, die ik echter wel ben.

Vóór mij een glas Saint-Emillion.
Niet sprankelend, wel verdomd lekker. Dat geef ik grif toe.

Ooit komt de dag dat ik het verleden, het heden en de toekomst naast mijn bord neerleg.
Ik zal dan nog even omkijken:
de 'kleinmannen van weleer' zien, die dan al bijna volledig aan de rechterkant van de tafel zullen zitten.
Helemaal aan de overkant zal de nieuwe generatie zijn weg zoeken naar de rechterkant.

Ik zal glimlachen
en
zeggen:
"a dieu".




ondertussen mijmert ze over een nieuwe mooie wereld?
(klik op de foto)

ondertussen staat Cursief Huigje op plaats 80 bij deze 'bwards' én laat 256 andere blogs achter zich. Je hebt nog tot 31 december de tijd om een stem uit te brengen. (klik op foto)

19 Reacties

At dinsdag, januari 03, 2006, Anonymous Anoniem said...

wees getroost er zijn er nog zo'n paar in de familie met dezelfde ervaring!

 
At donderdag, december 28, 2006, Anonymous Anoniem said...

Heel mooi. Ik blijf links zitten, al is dat niet in overeenstemming met mijn leeftijd. Ver weg van het hoofd van de tafel, ideaal om in dromenwereld van de tafel weg te vluchten.

 
At donderdag, december 28, 2006, Anonymous Anoniem said...

Dat opschuiven lijkt me niet zo erg te zijn. Als je tijdens feesten helemaal alleen aan een tafel zou zitten, dat zou pas erg zijn.

 
At donderdag, december 28, 2006, Anonymous Anoniem said...

ik ben ondertussen ook al aardig "opgeschoven" en ik drink ook liever een heerlijk glaasje Saint-Emillion. Ondertussen wacht ik op nieuwe kleinmannen.
Mooi geschreven (weeral).

 
At donderdag, december 28, 2006, Blogger Maxentia de Beauvais said...

Ja, mooi Bart. Wat een voorrecht om ze allemaal te zien opgroeien hé.

 
At donderdag, december 28, 2006, Anonymous Anoniem said...

heel herkenbaar geschreven :-) binnen een paar jaar zit ik ergens tussen linker en rechter helft.
En ja, je bent een wijze nonkel.

groetjes van aan de linkerkant van de tafel
lieslot

 
At donderdag, december 28, 2006, Blogger Sofie said...

Heel mooi beschreven! Voorlopig zit ik ook nog aan de linkerkant van de tafel en ik heb de indruk dat ik daar nog even blijf zitten.

 
At donderdag, december 28, 2006, Blogger Linn said...

Mooi...

Toch vind ik het ook wel eng eigenlijk. Hoe meer volk er links van je zit hoe dichter je ...euhm... bij het einde staat. Ik zou liever eeuwig links blijven zitten dan. Ik schik trouwens ook aan de rechterkant van de tafel nog een cola te vragen om te drinken. Hihi.

Bij ons is het dan wel weer een aantal jaar geleden dat er nog eens een familiefeest geweest is. Eerlijk gezegd ben ik daar ook helemaal niet rouwig om.

 
At donderdag, december 28, 2006, Anonymous Anoniem said...

tja waar moet dat naar toe...

 
At donderdag, december 28, 2006, Blogger depolle said...

ik ben 20 en zit nog steeds aan de "kindertafel". Zal ooit wel veranderen veronderstel ik.

 
At donderdag, december 28, 2006, Anonymous Anoniem said...

Boeiend om het eens op die manier te bekijken. Ik blijf altijd op mijn zelfde plek zitten, in het midden (waar ik steeds alles moet doorgeven), veilig in de buurt van lief en nicht. Nu wij kleintjes groot geworden zijn veranderen wel de gesprekken aan tafel en dat is soms verdomd akelig als je merkt dat sommige familieleden er toch bizarre ideeën op nahouden.

 
At donderdag, december 28, 2006, Blogger Julia said...

Weer mooi onder woorden gebracht! Heel mooi...

 
At vrijdag, december 29, 2006, Anonymous Anoniem said...

Prachtige metafoor voor het leven zelf!

 
At vrijdag, december 29, 2006, Blogger Cherry Blossom Girl said...

Zelfs aan de feesttafel vindt jaarlijks de evolutie plaats. Wie weet hoe het volgend jaar weer is.

 
At vrijdag, december 29, 2006, Blogger Sana follia said...

ooh zo schoon geschreven. Het is bij mij te zien met welke tak van de familie ik aan tafel zit. Langs moeders zijde is het al wat rechtser (als oudste vd kleinkinderen) en langs vaders kant vrij links (de ukkepuk der kleinkinderen)Allez schol we pakken ons nog een rood wijntje.

 
At vrijdag, december 29, 2006, Anonymous Anoniem said...

waar gaan ze die Bwards eigenlijk uitdelen ? wordt dat een feestje of zo ?

 
At zaterdag, december 30, 2006, Anonymous Anoniem said...

@depolle: en drink je nog steeds cola, of krijg je ook al een glas champagne aangeboden?:)
@roedi: ik snap het al: ge wilt weer eens gratis naar een feestje!
@alle anderen: bedankt voor de reacties

 
At zaterdag, december 30, 2006, Anonymous Anoniem said...

Heel schoon geschreven. Ik zit ook nog steeds tussen de kids. Omdat ik het leuk vind. Lekker met mijn neefjes keten. :-)

 
At zaterdag, december 30, 2006, Blogger Muggenbeet said...

knappe tekst Bart.

 

Een reactie posten

<< Home