Tommy Cooper met nummer 29

Deze avond zendt Nederland 3 een Deense documentaire uit, getiteld 'With death on the pitch' De afgelopen vijf jaar zijn meer dan 50 jonge voetballers op Europese velden in elkaar gezakt en overleden. De documentaire poogt de oorzaken van die sterfgevallen te achterhalen. Eén van die voetballers was Miklos Feher (Benfica). Hij stierf op 27 januari 2004.
De televisiebeelden raakten me zoverre dat ik toen het volgende schreef:

Het had eerst nog iets van een ‘act’ op een voetbalveld..
Voetballers zijn nu eenmaal niet-professionele acteurs.
Een hoofdrol in de nieuwste film van Spielberg zullen ze wel nooit krijgen.
Een figurantenrolletje in FC De Kampioenen of in Familie daarentegen, is beslist haalbaar voor vele verdedigers en aanvallers.

Hij was een half uurtje geleden ingevallen en stevende samen met zijn ploegmaats af op een verdiende overwinning;
Een beetje tijd winnen én af en toe een beetje ‘commedia del arte’ –en de tijd zou zo om zijn.
Omstreeks 21.45 geeft de scheidsrechter aan dat er nog één minuut te spelen is.

De laatste minuut.
De laatste minuut van de match.
De laatste minuut van nummer 29.

Een glimlach op het gelaat.
Hij draait zich om die ene minuut nog vol te maken.
Hij zakt ineen.

It’ s over.

Hallucinante taferelen op het plein en op het televisiescherm.
Ik kijk en zie voor het eerst zo duidelijk hoe de dood het leven afsnijdt.
Ik voel hoe onvoorbereid een mens stopt met mens-zijn.
Eén seconde.
Geen gil, geen strijd
Gewoon een glimlach en dan niets meer.

Ik moet denken aan Tommy Cooper,
één van Groot-Brittanies grootste komieken
voerde op 15 april 1984 in een Londens theater één van zijn hilarische acts op.
Hij oogstte stormachtig applaus wanneer hij op het einde van zijn stoel valt en blijft liggen.
Pas later werd het voor de verbijsterde toeschouwers duidelijk dat –wat ze zagen.
een eindpunt van een leven was

Sterven op het toneel.
Sterven op het veld.

Toen Miklos neerzeeg – en het drama beetje bij beetje duidelijk werd voor de toeschouwers – begonnen die minutenlang zijn naam te scanderen. Hopende dat dit zou helpen terug leven in het stille lichaam te pompen.

Eén seconde van glimlach naar dood.
Ik kan het niet vatten.
Ik denk enkel dat die éne seconde
het leven en de dood samen hand in hand wandelden..