zondag, november 11, 2007

Over kachels, microgolfs en kruimeldieven

Marijke vertelde dat haar moeder onlangs een spiksplinternieuwe kachel had gekocht. Kwestie om de koude winteravonden in zo optimale omstandigheden mee te maken. Gezellig genietend van de vlammen én de warmte. Een welgekomen aanvulling van de eerdere koele radiatorwarmte. Meteen werd de totale living opgeknapt. Een nieuw kleurke, nieuwe gordijnen (om af en toe iemand er in te kunnen jagen). Weg oude lusters, spotjes zijn in.

Zoals wel eens vaker gebeurd, is de aankoop van het éné dus aanleiding tot het kopen van het andere.


Zonder nu al te sexistisch te willen doen, is het toch vaak een euvel dat het vrouwelijk geslacht overkomt. Ze komen nog maar pas uit de H&M waar ze een mooie blouse gekocht hebben, of ze moeten de ‘Shoes in the box’ binnen om er bijpassend schoeisel bij te kopen. Vervolgens richting Delvaux waar ze pogen een sacoche in uitverkoop op de kop te tikken. En dan moet een hoedje – niet van stroo – alles àf maken.

Een week geleden kochten wij een microgolf aan. In de zaak van stereo, hifi en elektro keken we eerst als semi-kenners naar de rij zwarte en witte golfjes die er stonden te pronken. Daarna kwam een semi-geïnteresseerde verkoopster een beetje uitleg geven. En klaar was kees. Zodra we de exacte prijs vernamen, moesten wij alvast niet meer ontdooien. We waren meteen klaar voor het grillen of het verwarmen.

De whirlpool – want zo heet dat ding – staat nu al deftig te blinken in de keuken.
Maar iets verwarmen, heeft het nog niet gedaan.
Daarvoor gebruiken we voorlopig nog de gewone oven.
Schrik voor het onbekende?

Hopelijk gaat het niet dezelfde weg op als de kruimeldief. Eén van de traditionele huwelijkscadeaus die we vijfentwintig jaar geleden in ontvangst mochten nemen. De zolder is zijn verblijfplaats -hoewel er geen gebrek aan kruimels is in ons huishouden.


En wat te zeggen van de keukenrobot – die definitief in de garage terechtkwam, toen bleek dat er nogal wat werk was om dat af te wassen. Kosten-batenanalyses wezen uit dat het dan ook maar aangewezen was, de robot op stal te zetten.

Idem voor de croque monsieur. In tijden dat croque hawaï en de croque boem-boem een revival kennen, passen wij in ons gezin ervoor om het toestel uit de kelder te halen.

Maar wees gerust ooit komt het moment dat antiek weer in is.

Dat we weer volop die huwelijkscadeaus in gebruiknemen.

Ik hoor vanuit de keuken een belletje klinken.
De microgolf geeft teken van leven.

Labels:

13 Reacties

At zondag, november 11, 2007, Blogger Ingelien said...

Superrrrr gewoonweg.
Ik zie het helemaal voor me.
Sommige dingen komen me bekend voor;)
En hoe was het eten die rinkelde ?

 
At zondag, november 11, 2007, Blogger Elsje said...

LOL, ik dacht even dat je voor een magnetron naar de winkel ging en er met een bubbelbad weer vandaan ging. Dat gebeurt mij nou ook altijd. Wil ik een broek kopen, kom ik met een rokje, twee truien en een stapeltje shirtjes thuis maar zonder broek...

 
At maandag, november 12, 2007, Blogger Daniel Struyf said...

Zou het niet zo kunnen zijn dat mensen met een koopverslaving die dingen kopen om ze te hébben, en niet zozeer om te te gebruiken?

 
At maandag, november 12, 2007, Anonymous Anoniem said...

Croque boem boem? Please explain.

 
At maandag, november 12, 2007, Anonymous Anoniem said...

ik ben niet zo'n iemand die meteen het nieuwste van het nieuwste moet hebben, maar als blijkt dat zo'n voorwerp in je huishouden handig is, dan koop ik het wel. Trouwens, veel apparaten bestonden al lang toen ik voor mezelf moest gaan zorgen.

 
At maandag, november 12, 2007, Anonymous Anoniem said...

Kruimeldief, croque-monsieur en microgolfoven draaien hier overuren. Alleen de keukenrobot is om de door jou aangehaalde reden naar de verste uithoek van de kast verwezen.

 
At maandag, november 12, 2007, Anonymous Anoniem said...

Als ik zin heb in een Croque Monsieur, ga ik wel op restaurant. Ik vertrouw mezelf niet met zo'n Croque Monsieur-maker :)

 
At dinsdag, november 13, 2007, Blogger Pink Lady said...

Ik herken mezelf volledig in uw verhaal, maar ik beschouw mezelf dan ook echt als een koopverslaafde! Gevolg: mijn kot staat overvol, maar ik heb dan ook alles: microgolf/oven, croque machine, broodrooster, senseo, stofzuiger, frietketel,... Maar geen kruimeldief! (loopt snel naar de kruimeldievenwinkel)

 
At dinsdag, november 13, 2007, Blogger Julia said...

O praat me er niet van ! Ik heb vooral zo een tic met van die buikspierapparaten . Voor zoiets dan weer naar zolder gaat gebruik ik het eerst nog een paar maanden als kledingrek . Ik trap er nu echt nooit meer in :):)

 
At dinsdag, november 13, 2007, Anonymous Anoniem said...

Een haardkachel, je zal over die aankoop zeker geen spijt hebben.

 
At woensdag, november 14, 2007, Anonymous Anoniem said...

Die keukenrobot, is dat zo'n soort kneedmachine of eerder een blender?

In het geval het het eerste is ... wij kunnen er misschien nog eentje gebruiken. Ik kneed mijn brooddeeg met de hand, maar ik denk dat mijn vriendin liever zo'n keukenrobot gebruikt. De afwas moet ze er dan ook maar bijnemen. ;-)

 
At zaterdag, november 17, 2007, Blogger Elsje said...

@karel: dan moet je een broodmachine kopen, die kneedt de ingredienten, zorgt voor het rijzen van het deeg en bakt af. Op een door jou van te voren ingestelde tijd. Super!

 
At dinsdag, november 20, 2007, Anonymous Anoniem said...

@elsje: brood bakken is voor mij een ontspanningsmoment. Dat laat ik me niet afnemen door een machine. Vermoedelijk zou ik met de vrijgekomen tijd toch maar achter de pc of de tv gaan zitten. ;-)

 

Een reactie posten

<< Home