Kust prinsesje Elisabeth een pad?

Het is paddentijd. En in de streek rond Brussel zullen ze het geweten hebben.

Menig boer en tuinder profiteerde van de eerste lentedagen om naar het veld of tuin te trekken. Ze waren als padvinders die eerst het landschap in overschouw namen, om daarna plichtsbewust en doelgericht tot actie over te gaan. Zo ook boer Sebastiaan. Hij stond wat te dagdromen op zijn erf. Hij werd pas echt wakker toen hij vanuit zijn linkeroog iets schimmigs zag bewegen in de buurt van zijn varkensstal. Tot zijn verrassing zag hij tussen de knorrende viervoeters enkele padden heen en weer springen.

Padden zijn weliswaar vredelievende dieren, al zullen de vliegen en spinnen dit wel tegenspreken, maar 'trop is trop'. Er moest een verklaring zijn van de trektocht door heen het Brusselse landschap. Enkele fanatici probeerden de schuld weer op het ozongat te steken maar dat werd kordaat tegengesproken door Sabine van het KMI. Anderen gaven de schuld dan weer aan de politici die om de haverklap het hazenpad hadden genomen om andere politieke paden te gaan bewandelen.

Opmerkelijk was hoe dan ook dat niet alleen de gewone pad, maar ook de geelbuikvuurpad en zelfs de vroedmeesterpad in het land waren. Die combinatie komt maar om de 420 jaar voor.
Er moest dus een diepere betekenis gezocht worden.

Ik ben van mening dat er niet al te ver moet gezocht worden naar een verklaring.
In deze wetenschappelijke nuchtere maatschappij is er nauwelijks nog plaats voor fantasie, geloof, parabels en sprookjes. Dit is niet alleen schadelijk voor de mensheid, maar leidt ook tot quasi onoverkomelijke problemen voor wie in de niet-wetenschappelijke sfeer vertoeft.

Neem u de elfjes, de kabouters en de sprookjesprinsessen, waar kunnen zij de dag van vandaag nog naar toe? De meesten vinden hun weg nog naar de dromen van de kinderen. Maar een plaatsje verwerven in de grote mensenmaatschappij, dat is heel andere koek. Dat kan niet zomaar in één, twee of drie. Maanden plannen en overleggen is noodzakelijk om de stap te zetten naar moeder aarde.

En vandaag is het inderdaad D-day. Invasietijd. Een grote groep padden en kikkers waagt de sprong.

Ze hopen op deze aardbol eindelijk de prinses van hun dromen te ontmoeten.
Een prinses die toch minstens één van hen een kus op de neus geeft.
En als dat gebeurt, zou ze wel eens kunnen schrikken.
Oké, padden broeden nu eenmaal geen zangvogels uit, maar een mooie prins tevoorschijn toveren, is toch mooi meegenomen.

Nu maar hopen dat de padden terechtkomen in de grote tuinen van het Belgisch Koninklijk Paleis.

En misschien, heel misschien komt kleine Elisabeth in de buurt van het beestje.
Kinderen en vooral prinsesjes zijn nu eenmaal niet bang van lelijke dieren.
Misschien werpt ze een kusje naar de knoflookpad.
En staat er plotsklaps een mooie jonge prins voor haar neus.

En misschien, heel misschien komen ze dan ooit in Royalty
vor een spraakmakend interview over kikkers en sprookjes
En hopelijk, heel hopelijk leven ze dan nog lang en gelukkig
en krijgen ze vele prinsjes en prinsesjes met uitspreekbare namen.

De toekomst van het koninkrijk lijkt verzekerd.

PS ondertussen zijn er al 1889 padden veilig afgezet aan de poorten van Elisabeth's huisje. Hou dus Royalty in de gaten!!