Koninklijke familie aan het werk!

Tradities zijn er om onderhouden te worden. Ook dat is de opvatting van onze koning en koningin. En daarom stellen ze ook dit jaar hun tuinserres open voor het grote én kleine publiek. U kan dus nog tot eind deze week rondslenteren in de Koninklijke Serres van Laken.

Cursief Huigje kon een blik achter de schermen werpen. Hij werd wel op de vingers getikt door Laurent, omdat het blikje cola naast de vuilnisemmer terecht kwam. Maar dit terzijde. Cursief Huigje reconstrueert de laatste dagen vóór de officiêle opening van de serres.

Koning Albert, die net als zijn broer zaliger al wat meer last begon te krijgen van jicht, koos voor een gemakkelijk werkje. Bladeren harken. Filip op zijn beurt moest dan de massa’s kastanje- en eikebladeren netjes in de kruiwagen deponeren.

Eens dat gebeurd, kwam Laurent aangestormd om 'en plein fitesse' de éénwieler vijfhonderd meter verder uit te kieperen op de immense mesthoop. Eén keer ging hij echter ferm uit de bocht én belandde de jongste prins met zijn klakken in de struiken.

Gelukkig was Astrid in de buurt. Als Rode Kruis-fan had ze namelijk steeds een EHBO-kistje bij én dat kwam nu erg goed van pas. Trouwens de vier dubbele pleister moest slechts een schrammetje camoufleren.

Ondertussen waren Fabiola en Paola gedropt in de serres. Met emmer, spons en zeemvel begonnen ze alle ramen netjes te maken. Amadeo was waterdrager van dienst. Dat was ferm tegen zijn goesting. Liever was hij de bananenbomen ingeklommen. Of beter nog, onopvallend verdwenen door het achterdeurtje waar het liefste buurmeisje op hem stond te wachten.

Claire, niet voor niets landmeter, stond dan weer in voor het uittekenen van een grondplan die moest helpen om een excellente bewegwijzering erop te plaatsen zodat jan met de pet, alsook collega-koningskinderen hun weg niet zouden verliezen.

In afwachting van de officiële opening van de serres oefende Mathilde bijna constant voor de spiegel alle namen van alle bomen, struiken, planten en familieleden in. En dat in drie talen: Latijn, Frans en Quasi-Nederlands.

Kleine Elisabeth en peuter Gabriël waren hun bodyguards te vlug af geweest én waren nu ter hoogte van de zevende berk, te beginnen aan het groene hekken. Daar zaten ze putjes te delven in het zompige gras.

Zeer moe en een beetje voldaan pufte de volledige koninklijke familie uit op de lange canapés die voor deze gelegenheid opgesteld stonden in de kiosk.

Albert kon nauwelijks nog pap zeggen.

Paola probeerde dat wel, maar het leek toch wel iets meer op ‘plop’ of zoiets.

Mathilde en Filip waren bezig met het afschrobben van hun kroost, niet vooraleer ze de lijfwachten ontslagen hadden.

Astrid had een ferme migraine-aanval én stelde tot haar ontstentenis vast dat er in het EHBO-doosje nog maar één aspro-bruis te vinden was.
Laurent en Claire lieten het niet aan hun hart komen én sloeften onopvallend richting achterpoortje waar de rode Porsche stond te wachten.

En Fabiola …. die lag al te ronken in de divan. Wellicht dromend van vorige edities waarbij haar man zaliger het voortouw van de werkzaamheden had genomen.
Die had het veel slimmer aangepakt.
Boudewijn nodigde de week voor de opening der serres de volledige regering, alsook alle kandidaat-medaille-winnaars van europese of olympische spelen uit.
Ze kregen allemaal een werktuig in de hand gestopt. En pas wanneer ze moe en versleten waren na uren koloniale slavenarbeid kregen ze een drankje aangeboden van het huis.

Memorabel zijn de woorden die Boudewijn op het einde van de dag sprak: ‘Waarde landgenoten, de koningin en ik zijn ten zeerste verheugd u mee te delen dat vanaf morgen alle burgers van het land een glaasje mogen komen drinken aan de toog, geplaatst in de vierde serre ter hoogte van de appelsienenboom’

Dat was nog eens een koning!