De week van ... (deel 1)
De moderne mens kreeg meer en meer te maken met het uitsterven van tradities.
De wekelijkse uitstap naar de biechtstoel is afgeschaft … niet door gebrek aan kleine en grote zondes, maar door het gebrek aan discipelen van de paus.
Het dagelijks verorberen van soep én hoofdgerecht én dessert uit één bord behoort tot het verleden, door de uitvinding van de vaatwas. Of komt het door het fenomeen 'de nieuwe man'?
Het groeten van de burgervader, de hoofdonderwijzer en de koster (uit bepaalde gemeentes was dit zelfs één persoon!) hoeft niet meer.
Trouwen is ook een uitstervende activiteit, ondanks de massa date-programma’s op alle zenders.
Het kon dan ook niet uitblijven. De scheurkalender of de Druivelaar waarbij elke dag opnieuw de eerste wakkere burger uit het huis of in de school een blaadje recht moesten aftrekken – is niet meer te koop in de grootwarenhuizen.
Vanaf 2008 zullen er enkel nog weekkalenders te verkrijgen. Een week gaat nu eenmaal al trager voorbij dan een dag. Dat is alvast één voordeel. Maar meer nog, elke week krijgt een bepaalde intentie. Vergelijk het maar een beetje met de vroegere aflaten, waar je bij wijze van spreken na één week boetedoening de zondag weer de communie mocht ontvangen.
In 2007 werd alvast eens geoefend in kalenderland. Wanneer ik nog even nakijk welke weken er vorig kalenderjaar in de kijker stonden, dan herinner ik me nog sterk:
1. de week van het ontwerp. Resultaat was de bouw van het mooie kapelletje aan de hoek van de Steenstraat.
2. de week van het bos. Helaas brandde het grote Broekbos volledig af, toen de week werd gestart met een groot vuurwerk.
3. de week van de liefde. Dat was een omstreden week. Bijna elke dag was er een lange file langs de Kortrijksesteenweg. Het verkeer was er drukker dan anders.
4. de week van de lingerie. Die week volgde direct na de week van de liefde. Het is misschien een detail maar menig mans- en vrouwspersoon wil volgend jaar precies het omgekeerde.
En wie herinnert zich niet de week van de soep, ergens begin januari?
Ik troostte me toen met de gedachte dat er slechts zeven dag in een week zijn.
Na de ossenstaartsoep (ik mag er niet aan denken dat er een staart in de soep gelegen heeft);
de pompoensoep (helaas was het een pompoen die de tweede prijs won in het plaatselijk pompoenfestival);
de soep met balletjes (al verdwijnen die balletjes allemaal in de borden van mijn kinderen);
de kippensoep (met certificaat dat de gebruikte kip dioxine-vrij is);
de uiensoep (kwestie om voldoende wind in de zeilen te hebben)
de erwtensoep (al wordt die soep geschept nadat mijn buurman het gras afreed);
en de biersoep (die soep begint toch al op iets beters te trekken);
ben ik er weer van af voor minstens een jaar.
Maar beste lezer en lezeres ... in een volgend cursiefje kom je alles te weten over de week van de pyama, die van 7 tot en met 12 november ll op de kalender stond?
De wekelijkse uitstap naar de biechtstoel is afgeschaft … niet door gebrek aan kleine en grote zondes, maar door het gebrek aan discipelen van de paus.
Het dagelijks verorberen van soep én hoofdgerecht én dessert uit één bord behoort tot het verleden, door de uitvinding van de vaatwas. Of komt het door het fenomeen 'de nieuwe man'?
Het groeten van de burgervader, de hoofdonderwijzer en de koster (uit bepaalde gemeentes was dit zelfs één persoon!) hoeft niet meer.
Trouwen is ook een uitstervende activiteit, ondanks de massa date-programma’s op alle zenders.
Het kon dan ook niet uitblijven. De scheurkalender of de Druivelaar waarbij elke dag opnieuw de eerste wakkere burger uit het huis of in de school een blaadje recht moesten aftrekken – is niet meer te koop in de grootwarenhuizen.
Vanaf 2008 zullen er enkel nog weekkalenders te verkrijgen. Een week gaat nu eenmaal al trager voorbij dan een dag. Dat is alvast één voordeel. Maar meer nog, elke week krijgt een bepaalde intentie. Vergelijk het maar een beetje met de vroegere aflaten, waar je bij wijze van spreken na één week boetedoening de zondag weer de communie mocht ontvangen.
In 2007 werd alvast eens geoefend in kalenderland. Wanneer ik nog even nakijk welke weken er vorig kalenderjaar in de kijker stonden, dan herinner ik me nog sterk:
1. de week van het ontwerp. Resultaat was de bouw van het mooie kapelletje aan de hoek van de Steenstraat.
2. de week van het bos. Helaas brandde het grote Broekbos volledig af, toen de week werd gestart met een groot vuurwerk.
3. de week van de liefde. Dat was een omstreden week. Bijna elke dag was er een lange file langs de Kortrijksesteenweg. Het verkeer was er drukker dan anders.
4. de week van de lingerie. Die week volgde direct na de week van de liefde. Het is misschien een detail maar menig mans- en vrouwspersoon wil volgend jaar precies het omgekeerde.
En wie herinnert zich niet de week van de soep, ergens begin januari?
Ik troostte me toen met de gedachte dat er slechts zeven dag in een week zijn.
Na de ossenstaartsoep (ik mag er niet aan denken dat er een staart in de soep gelegen heeft);
de pompoensoep (helaas was het een pompoen die de tweede prijs won in het plaatselijk pompoenfestival);
de soep met balletjes (al verdwijnen die balletjes allemaal in de borden van mijn kinderen);
de kippensoep (met certificaat dat de gebruikte kip dioxine-vrij is);
de uiensoep (kwestie om voldoende wind in de zeilen te hebben)
de erwtensoep (al wordt die soep geschept nadat mijn buurman het gras afreed);
en de biersoep (die soep begint toch al op iets beters te trekken);
ben ik er weer van af voor minstens een jaar.
Maar beste lezer en lezeres ... in een volgend cursiefje kom je alles te weten over de week van de pyama, die van 7 tot en met 12 november ll op de kalender stond?
Labels: humor
posted by Cursief Huigje @ 4:33 p.m.
12 comments
12 Reacties
misschien niet zo slecht dat die dagkalenders er niet meer zijn...
stel je voor dat we elke dag een speciale dag hadden, dag van de bloemkool, dag van de parpluie, dag van de fietsbel, dag van het huishouden, dag van de postbode, dag van dag dag dag, dan liever 'de week van ...'
Al moet ik toegeven dat de mopjes en uitspraken op de achterkant van de afgescheurde dagen steeds een groot feest waren. Mijn oma's fruitmand lag er van vol!
ooit komt alles terug, en hopelijk ook de scheurkalender :)
Ik geniet nochtans dagelijks van onze scheurkalender die elk begin van 't jaar fier hangt te wezen in ons kleinste kamertje en op het eind van 't jaar verweesd en beduimeld achterblijft in de papierbak.
Allez how zeg, de Druivelaar bestaat sinds 1915 en nu plots niet meer. Een stuk geschiedenis gaat verloren.
de week van de pyama lijkt me dan weer beter dan die van de soepen of de lingerie... lekker de hele week in je pyama rondlopen... waar mogelijk dan (met dit weer ; )
toch jammer dat het al 12 november is geweest...
Een dagscheurkalender is nochtans een handig ding - hier ligt die bij de pc en bij eventueel gebrek aan inspiratie vind ik daar altijd wel iets in! Hé, vandaag is het Koningsdag... ;) En, by the way - deze week is het DE WEEK VAN DE SMAAK!
Onderhoudend stukje!
Goede alternatieven zijn natuurlijk de scheurkalenders type 'Loesje'.
Ik houd niet zo van scheuren. Geef mij maar een levendige blog. Daar zitten al de nodige kalenderingrediënten op één of andere manier wel in.
Weer een prachtige tekst! Maar ik heb de Druivelaar voor 2008 nog zien liggen bij de Standaard. En ook in Zelzate. Zo te horen moet ik er snel bij zijn om eentje te bemachtigen!
Altijd een leuke scheurkalender gevonden.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Zelf hou ik meer van de scheurkalenders van Loesje en Peter Van Straaten.
En de dag van...
En de week van...
Niks voor mij.
Geef mij maar een gewone dag : die smaakt ook ;)
en pas was het ook de 'week van het brood' waarin Sven Kramer, de Nederlandse schaatser, op montere wijze aankondigde dat hij doordat hij elke ochtend brood at, goud haalde. Nou, dat laat hij de afgelopen weekends niet zien.
PS Die heeft vast geen broodbakmachine (zie je blogje van 11 november)
Hier zijn al 2 Druivelaars aanwezig.
Een reactie posten
<< Home