Cursief huigje: Valentijn

zaterdag, februari 14, 2009

Twee glazen witte wijn

raken elkaar

heel even

verlegen.

Twee handen verkleumd van de kou

verwarmen elkaar

zomaar

zonder woorden.

Twee vlinders brengen lente

in de winter

twee blikken ontmoeten

en raken elkaar

niet even

wel verlegen.

twee gevoelens van opwinding en verwarring

ontkiemen in het hart

niet even

wel verlegen.

twee glazen

witte wijn

naast elkaar

niet even

niet verlegen.

Labels: gedicht

At zaterdag, februari 14, 2009, Nagolore said...: een prachtig
'intiem liedje'
voor fijnbesnaarde zielen,
met veel liefde neergepend!
At zaterdag, februari 14, 2009, Anoniem said...: Mooi!
At zondag, februari 15, 2009, Anoniem said...: Prachtig gedicht!
Je zou het zo op een tegeltje zetten.
At maandag, februari 16, 2009, Anoniem said...: Mooi, heel mooi!
At maandag, februari 16, 2009, adelheid said...: Hartverwarmend! Eigenlijk zou ik willen schrijven "meesterlijk verwoord!" maar dat klinkt zo koud en dit is juist zo warm!
At maandag, februari 16, 2009, Anoniem said...: Heel mooi gedicht! :0)
At dinsdag, februari 17, 2009, zapnimf said...: En als die twee glazen witte wijn - niet verlegen - regelmatig bijgevuld worden, dan kan er nog vanalles gebeuren.
At woensdag, februari 18, 2009, Anoniem said...: Zelfs de ver-verwante Guido Gezelle kon het niet beter op papier plaatsen
At zondag, maart 08, 2009, Anoniem said...: Mooi