Het verhaal van Louis

Het Belgisch wielerseizoen is op gang geschoten. Zaterdag laatstleden werd de Omloop het Volk gereden. Ik begaf me naar de startplaats ter hoogte van het Gentse Sint-Pietersplein. Net vóór de start kreeg ik het enig echte verhaal achter de afgelaste editie 2004 te lezen.

Het verhaal van Louis. Ik wil het jullie niet onthouden.

Tijdens het winterseizoen had Louis zich 100% voorbereid. In zijn kalender 2004 stond reeds vele maanden de dag van 28 februari aangestipt. Die moest hij kost wat kost vrijhouden.

Even leek alles in het water te vallen toen nonkel pater in de loop van die week in de verre Vleterense abdij de (heilige) geest gaf. Een begrafenis op de dag van de Omloop Het Volk behoorde zeker tot de mogelijkheden.
Hoewel er sneeuw in de licht ging, waren de goden (of toch zeker de God van nonkel pater) hem heel goed gezind. Op woensdag viel de doodsbrief mét priorzegel in de bus. En … yes, pas maandag werd Louis verwacht in de abdij én aan de familietafel.

Zo kon Louis zich op die bewuste 28ste februari ten volle concentreren op zijn nobele taak.
Er kon niets meer mis gaan.
Hij checkte twee keer zijn schoeisel. Stevige sportschoenen, maat 46, waterdicht. Dus ideaal.
Hij voelde voor de derde keer in één uur in de zakken van zijn fluorescerende jas.
Ja, de band zit er nog in.

Even was hij ongerust toen hij die morgen uit het raam keek. Witte sneeuwvlokken (trouwens wie heeft er al van zijn leven blauwe of rode vlokken gezien? Hoogstens roze olifantjes.).

Rond 10 uur sloeg hij de voordeur dicht. Hij stapte nog een twintigtal minuten vooraleer hij zijn plaatsje vond. Zijn plaats op zijn hoogdag.

Toen hij boven hem een vlucht eenden hoorde, werd hij lijkbleek.
Dàt zou hij toch niet vergeten zijn.
Haastig doorzocht hij zijn broek- en jaszakken.
Gelukkig … het fluitje had hij mee.

Hij vond het wel verschrikkelijk kalm in de buurt.
Misschien dat het volk zich eerst nog wou verwarmen, vooraleer hun weg te zoeken naar het geschikte plaatsje op het parcours.

Louis vond zijn plaatsje het geschiktst.
Het kruispunt op het einde van de beruchte kasseistrook in Overmere.
Hij haalde de band met de driekleuren van de Belgische vlag uit zijn zak.
Het teken dat hij was aangesteld door de Koninklijke Belgische Wielerbond als official die ervoor moest zorgen dat op dàt specifieke kruispunt alles perfect verliep wanneer het wielerpeloton zich kwam aanmelden.

Hij testte nog even het fluitje. Het schrille lawaai verdreef de tortelduif die zich had genesteld naast de wegwijzer.

Het werd 12 uur. Hij kreeg het stilaan in de gaten dat er iets mis was. Iets vreselijks. Iets dramatisch, net als in 1986. De Omloop ging niet door.

Zijn klassieker werd geklasseerd.