woensdag, januari 31, 2007

De eeuwige glimlach

Dit waargebeurd verhaal speelt zich af in Gent.

Verkleumd staat een groep Japanners rond de dulle griet. Dit is niet de bazin van het studentencafé aan de Heuvelpoort, maar wel een kanon uit vervlogen tijden.

De voortdurende glimlach op het gelaat van onze Aziatische vrienden
zet je mogelijks op het verkeerde been.
Ik heb ergens gelezen dat een Japanner in feite boos is wanneer hij langer dan anderhalve minuut de glimlach behoudt

De gids van dienst is een oud-koloniaal.
Een goeie zeventiger – al zou je het niet zeggen.
Zijn motto is: doorbreek de sleur van elke dag.
En dan liefst ook elke dag.

Dit probeert hij ook waar te maken door zijn eigenzinnige stijl van leven.
Is hij het Belgisch weer of zijn Gentse levensstijl wat beu,
geen nood … hij maakt zijn valies (één stuk), belt een taxi en belandt in Zaventem of Charlerloi. Daar kiest hij de bestemming die nog vrij is.

Ook beroepshalve lijkt het eerder op twaalf stielen en dertien ongelukken.
Maar wie hem toch wat beter kent, weet dat dit niet zo is.
Het is zijn manier van carrièreplanning.

Nu is hij na een lange omzwerving als ingenieur in Tunis, eigenaar van een oesterbar in de Rue de Boucher, charmezanger op verschillende cruises aangeworven door zijn stad om de toeristen te gidsen.

Meestal heeft hij te maken met een ongeïnteresseerde bende – die niet reageert wanneer hij het heeft over Rubens die het Lam Gods geschilderd heeft. Zelf neemt hij het niet zo nauw met jaartallen: zo verkondigde hij dat de Sint-Annakerk in 1890 werd ingewijd, hoewel dit in 1862 gebeurde.

Vandaag heeft hij pech met de Japanners – of althans met een bejaard koppel.
Zij kochten namelijk in één van de toeristische shops een gids met alle geschiedkundige feiten.
En telkens onze oud-koloniaal een historisch gebouw verkeerd dateerde – begonnen ze luidkeels te protesteren. Uiteindelijk resulteerde de rondleiding in een grote kakofonie én een klacht bij het Toeristisch Bureau.

De gids hield het dan ook maar voor bekeken;
Hij vond het tijd om een volgende stap te zetten op de ladder.




ondertussen zwerft ergens een beast rond in muziekland (klik op foto)







en zit de beauty te wachten op het verlossend telefoontje (klik op foto)

3 Reacties

At woensdag, januari 31, 2007, Anonymous Anoniem said...

eigenlijk wel cool om zo'n leven te hebben... vrij als een vogel, laat den boel maar draaien

 
At woensdag, januari 31, 2007, Anonymous Anoniem said...

Terwijl feitjes niet zo interessant zijn. Het gaat juist om het gevoel erachter.

 
At woensdag, januari 31, 2007, Blogger Julia said...

Japanners is ook een slag apart! Hun humor is ook niet te vergelijken met die van ons !

 

Een reactie posten

<< Home