Verser dan vers!

Het moge gezegd ... de reclamejongens en meisjes doen er alles aan om hun opdrachtgever 'tevreden' te stellen ... door 'haast onmogelijk verkoopbare artikels' via een 'haast onweerstaanbare reclameboodschap' 'verkoopbaar' te maken.

Maar een bewuste consument wil nu eenmaal niet langer meer katten in zakken kopen. Hij wil waar voor zijn geld. En vooraleer hij overgaat tot het ledigen van zijn portefeuille, wil hij toch wel eerst 'proeven'.
Gratis bons zijn dan ook dé manier om de wantrouwige huisman en vrouw te 'verleiden'.

Inderdaad, verleiden. Want geen kat (niet die kat uit de reeds vermelde zak!) zou anders het product eerst willen proeven, en zeker niet kopen. Maar de woordjes 'Gratis', 'Voor niets' zijn magische woorden in de consumentenwereld.

Zo kreeg ik deze week een gratis bon in mijn brievenbus geduwd.
Aan de voorkant een ongelooflijk spitsvondig citaat (waarschijnlijk ontsproten in de middernachtelijke momenten van een aan-de-drank geraakte reclameboy): "Een echte knakworst laat zich niet inblikken".

Ik weet niet hoe het me jou zit, maar mij doet zo'n boodschap me niet direct verlangen naar knakworsten. Trouwens, ik heb ooit eens gelezen dat wanneer je de worst uithangt, je altijd eindigt met opgegeten te worden. Maar dit even ter zijde.

Op de keerzijde van de bon wordt de worst aangeprezen als 'ideaal' om met vrienden te delen of lekker alleen van te smullen.
Spaar mij (en mijn vrienden) van een gezellige ouderwetse 'Hollandse' avond ... een glaasje prik, een broodje én een knakworstje. Dat zal ambiance geven!

Maar toch, dierbare lezer, werd ik bijna verleid om zoals op de voorzijde van de bon staat ' een vers pak te halen in het charcuterievak' in de plaatselijke delhaize.
Gratis is gratis. Dus wat heb ik er aan te verliezen?

Maar gelukkig las ik nét op tijd de kleine lettertjes. Ik heb trouwens altijd gehoord van Emiel Goelen dat de consument de kleine lettertjes moet lezen. U keek toch ook?

Welnu, ik overweeg een klacht in te dienen tegen de fabrikant van Knakworsten. Niet omwille van misleidende reclame, maar wel voor het feit dat ik de firma ervan verdenk zeer grote dosissen bewaarmiddelen in elke worst gespoten te hebben.

Want hoe anders kan je verklaren dat - zoals op de keerzijde van de bon staat - de bon geldig is tot en met 31 december 5005!

Daarom deze boodschap, bedoeld voor wie anno 5004 mijn blogje op het internet ontdekt: heb je na het eten van de knakworst plots lastig van hevige diarree, waanvoorstellingen en beginnende doofheid ... zeg niet dat ik je niet verwittigd heb.

ondertussen trekt de verkoopster zich niets aan van al die wantoestanden

(klik op foto)

en kan de haastige filmliefhebber genieten (?) van 'One-minute-movies'!