Horoscoop

Het is altijd handig ’s morgens vroeg te weten wat de (werk)dag zal brengen.
Ik heb daar mijn eigen systeempje voor.
Ik wacht op het gebrom in de straat. Het teken dat mijn dagelijkse krant er aan komt.
Zeker bij regenweer is het belangrijk dat ik zo vlug mogelijk de brievenbus bevrijd van Het Nieuwsblad.
Door één of andere architecturale fout is het immers schering en inslag dat bij regenweer alle poststukken die in mijn brievenbus gestopt wordt, verdrinken in de nattigheid. Het duurt dan al vlug een halfuurke drogen op de centrale verwarming –vooraleer het lezen kan beginnen. Bij navraag kwam ik ook tot de constatatie dat ik geen beroep kan doen op het rampenfonds om de geleden waterschade te vergoeden.

Dus voorkomen is veel beter dan genezen.

Ik ga de krantenman tegemoet.
Wederzijds ochtendhumeur zorgt ervoor dat we niet verder geraken dan een eenvoudige goeiemorgen.

Veel tijd voor een langere babbel laat ik niet.
Ik wil de vooruitblik op deze doordeweekse dag kennen.
Ik sla de krant open op pagina 2.
En het staat er inderdaad: “Je voelt je deze periode het best als je op een prettige manier met je werk bezig kunt zijn. Wanneer er spanningen zijn op dit vlak praat ze dan uit. Met je gezondheid gaat het wellicht naar wens, maar pas wel op dat je je niet laat verleiden teveel te gaan eten of drinken.”

Met die horoscoopgedachte gedrongen, begeef ik me eerder opgewekt naar het werk.
Daar gearriveerd is de eerste uitdaging een feit: hoe op een prettige manier met het werk bezig zijn.
Ik poog alvast goed te starten. Een bakje troost en een vleugje muziek moet me in goeie stemming brengen.
Ik delete meteen al mijn inbox-berichten, kwestie om geen werk op mij te laten afkomen.
Ik sluit de deur.
Ik denk.
Ik plan.
Daar ik vergeten ben de telefoon om te leiden, krijg ik toch een vraag om advies over een bepaald productieproces. Ik zeg meteen dat ik aanhanger ben van de TUP-theorie. Trek Uw Plan.
Ik leg de hoorn van de haak.
Meteen komt de tweede uitdaging niet meer in het gedrang: het uitpraten wanneer er spanningen zijn.

Ik tracteer mezelf omstreeks 12 uur met een werklunch.
In Auberge du Pecheur in Latem.
De lunch loopt onverwachts wat uit.
Ik kon niet weerstaan aan de derde uitdaging: de fles Pomerol staat leeg naast mijn bord.
Ik wil verder op een prettige manier met het werk bezig zijn
En zorg daarom alvast dat mijn lunchonkosten vergoed worden.
’s Namiddags krijg ik maagkrampen.
De directeur betrapt me terwijl ik enkele aspro’s inneem met een glaasje Amaretto.
Plots is het werk niet meer leuk.
Plots nemen alle spanningen toe.
Mijn baas is niet bereid om het uit te praten.

Ik vertrek naar huis.
Ik schrijf een brief naar de dienst abonnementen van de krant.
Ik wens niet langer leugens in de krant lezen
en zeker niet in de rubriek ‘horoscoop’.
Ik zeg de krant op.