Scenes uit een huwelijk

Oscar staat voor de spiegel te pronken met zijn allermooiste strikje, terwijl Octavie haar nieuwste soireeke aantrekt. Ze staan op het punt te vertrekken naar de grote stad. Ze hebben dankzij 'Goed Gevoel' twee tickets gewonnen voor het toneelstuk 'Scenes uit een huwelijk' in de Gentse Vooruit.

Hun laatste toneelherinneringen dateren al van in 1979. Het jaar waarin Gilbert, schepen van cultuur (zaliger) de rol van zijn leven speelde in het blijspel 'Liefde half om half', een dijenkletser opgevoerd in de parochiezaal van Lotenhulle. Dat vonden Oscar & Octavie nu eens een schoon toneel, al was meneer pastoor - die op de eerste rij zat tussen de burgemeester en het schoolhoofd - toch wel wat geshockeerd toen Gilbert (toch een katholiek in hart en nieren) zowel Liza (de rol vertolkt door de juf van de eerste klas) als Agnes (meesterlijk vertolkt door de kortgerokte slagersvrouw) hartstochtelijk kuste in de tweede scène.

Ze zijn benieuwd wat ze in Gent zullen meemaken. De titel van het stuk vinden ze alvast veelbelovend: scenes uit een huwelijk. Zelf hebben ze al 57 jaar lief en leed gedeeld, én er zijn in die jaren heel wat scènes geweest!!

Enfin, ze laten zich door Katrientje, hun nichtje voeren naar Gent en spreken af dat ze rond 22 u 30 hen opnieuw mag komen ophalen.

Oscar en Octavie krijgen aan de ingang van de theaterzaal van een hostess twee rode kaartjes overhandigd. Tof, denkt Oscar, we krijgen al een bonnetje om in de pauze een goeie pint te gaan pakken. Hij ziet het meteen al zitten.
Octavie haalt haar leesbril boven en leest: "Deze kaart geeft aan waar u zit bij aanvang van de voorstelling. Gaarne voor aanvang verzamelen bij het rode verzamelpunt. De route naar uw zitplaats is aangegeven door rode pylonen."

Nadat ze samen met 50 andere toeschouwers de vele rode 'sjoepen' (want zo werden ze aangekondigd) volgen, komen ze in een piepklein zaaltje, waar enkele banken, stoelen en matten opgesteld zijn voor het publiek. Daar ze niet van de rapste zijn, moeten ze plaatsnemen op de mat. Voor Octavie, die veel last heeft van artrose, is dat een marteling. Maar ja, een mens moet wat over hebben voor cultuur met een grote C.

Nog maar pas gezeten of daar komen twee acteurs op amper een halve meter van Octavie plaatsnemen - én geven het startschot van de voorstelling.

Octavie, van streek omdat ze de adem van Johan in de nek voelt, kan het niet laten hem weg te duwen.

En zo gaat het de volgende uren verder. Telkens na drie kwartier moeten Oscar en Octavie hun biezen pakken én een plaatsje zoeken in een nieuwe locatie.

Zo komt Oscar achtereenvolgens terecht op een stoel, een barkruk en in een bed. En vooral bij dat laatste krijgt hij verwoestende blikken van Octavie te verwerken, zeker toen Marjan - de knappe hoofdrolspeelster voor de ogen van Oscar innig omhelst werd.

Na de pauze riskeert Oscar zijn leven door een wankele trap te beklimmen die hem op het hoofdpodium brengt.

Hij zoekt de beste plaats (dicht bij de verwarming) en hoopt dat hij eindelijk eens zal kunnen lachen.

Octavie, een romantische ziel, droomt luidop van een happy end. Haar omstaanders manen haar tot stilte aan.

Terwijl Katrientje al een half uur verkleumd aan de ingang van de Vooruit staat te wachten op tante Octavie en nonkel Oscar, begint de laatste scène van het huwelijk met een lange stilte (nvdr: veel huwelijken eindigen met een stilte)

Oscar, die al sinds een jaar of 15 hardhorig is, zet zijn hoorapparaat aan. Hij schrikt zich een kleine hartaanval, wanneer plots alle acteurs (zes in totaal) een kwartier lang beginnen te schelden, te roepen, te vechten ...

Octavie wil er zich mee gaan bemoeien, maar wordt door de toneelmeester van het podium verwijderd.

Zo mist ze dan toch nog het happy end.