Met belgerinkel naar de winkel!

Je kunt het niet zo gek bedenken, of het bestaat wel ergens. En als het al niet zou bestaan, dan is er wel altijd ergens een reclamebureau die het onbekende gat in de markt vindt én dus als eerste de wereld probeert te overtuigen.

Nu de Bob-campagne weer tot ergens half december te rusten wordt gelegd, moet het latent aanwezige lentegevoel bij de meeste mannen en vrouwen wakkergeschud worden. Reclamemakers weten dat. Ze voelen de hunkering van de maatschappij om het juk van de lange koude en natte winter af te gooien. Strategisch gezien is het noodzakelijk om de maartse buien en aprilse grillen eerst te laten overwaaien. Kwestie om met de campagne niet van de regen in de drop terecht te komen.

Dit jaar lijkt er echter geen einde te komen aan de pletsbuien. Dat brengt enige ongerustheid en zenuwachtigheid teweeg in reclameland.

In tegenstelling tot de voorbije jaren kan Marcel niet meer wachten op de komst van Mamerus, Pancratias, Servatius en Bonifacius. Hij steekt een euro in de offerblok van het kapelletje om de hoek én hoopt hiermee alle heiligen te overtuigen om ervoor te zorgen dat de thermometer niet meer onder nul graden celsius komt te staan.

Marcel had een moeilijk jaar achter de rug. Zijn campagne, besteld door Slager Luc kende geen succes. Nochtans vond hij dat de slogan ‘De Kortrijksesteenweg kan niet concurreren met het vlees bij slager Luc’ erg geslaagd.
Hij had dringend nood aan een mega-campagne.

Hij had een eigen manier om inspiratie op te doen. Zo trok hij elke dag omstreeks kwart voor zeven richting de vaart. Hij staarde vervolgens een tiental minuten over het water én keerde dan terug naar zijn werkatelier.
Maar reeds weken bleef hij ook in zijn werkatelier zitten zonder dat één zin, zelfs geen woord uit zijn pen kwam.

Vandaag echter stond hij weer in het gure weer aan de oevers van het water. Plots schrok hij zich een aap toen een fietser luid bellend hem passeerde. Minutenlang moest hij bekomen van de emotie.

En wordt vaak niet gezegd dat emotie de bron is van alle inspiratie.

Het kan bijna niet anders, want toen Marcel zijn atelier binnenkwam – had hij als het ware een visioen. In een mum van tijd stond de campagne van de toekomst op papier.

Trots als een pauw vertelde hij vanmorgen bij de bakker dat ‘Met belgerinkel naar de winkel’ zijn geesteskind was.
Geen kat die hem geloofde.
Maar dat deerde hem nauwelijks.

Het zou de doorbraak van zijn carrière betekenen. Dat was hij zeker.
Zeker nu slager Luc hem reeds had opgebeld om een nieuwe spraakmakende campagne uit te denken.