Steeds op de hoogte

Een Durmse afvalintercommunale lanceert een nieuwe dienstverlening.

Ze komen niet het juiste vuil in de juiste zakken, bakken of containers stoppen. Dat zou teveel gevraagd zijn.
Maar ze willen de verstrooide man of vrouw in de straat een eindje tegemoet komen.

Wie heeft al eens niet meegemaakt dat hij ’s morgens wat uitsliep, na een nachtje doorzakken, om opeens gewekt te worden door vrachtwagengevroem in de straat.
Het signaal dat de vuilniskar eraan komt. Meteen het startsein om holderdebolder uit het bed te springen, bijna altijd met het verkeerde been.
Vlug een pyamabroek en hemd aansjorren, tijdens het afdalen van de vijftien treden tellende trap een teen bezeren om uiteindelijk te belanden in de garage waar de overvolle bruine vuilniszak staat te stinken én vooral te wachten om geledigd te worden.
Terwijl buiten de tekenen steeds duidelijker worden dat de vuilnismannen in aantocht zijn, haast je je om een touwtje te vinden om de zak toe te binden. Per ongeluk komt je hand nog terecht in een restant tomatenketchup.
En net wanneer je met enige zwier de garagepoort opent, passeert tergend langzaam de oranje vrachtwagen.
Je geroep en geschreeuw levert hoogstens een glimlach op het gezicht van de chauffeur op.
Dag vuilniswagen.


Maar dankzij de intercommunale Durme-Moervaart behoren bovenvermelde traumatische ervaringen nagenoeg tot een ver afvalloos verleden. Je kan je namelijk inschrijven op een SMS-lijst. Dit betekent dat de chauffeur van dienst enkele straten voordat hij bij jou terecht zal komen, een berichtje zal sturen naar je GSM. Als dat geen service is!

Wat ik me wel afvraag is, of dit alles wel wettelijk en haalbaar is. Een chauffeur mag toch niet tijdens het rijden gebruik maken van de niet-handvrije-GSM. En veronderstel dat elk huisgezin zich inschrijft op het systeem – met welke snelheid zal de afvalwagen dan zijn ronde kunnen doen. Neem nu een doordeweekse gemeente zoals Zele die meer dan 7200 gezinnen telt.

Wanneer Jef en Oscar ’s morgens om 7 uur van start gaan met de ophaling van het huisvuil, weet je dat ze die dag ruim 3.000 SMS’kes moeten versturen. Jef zal ongetwijfeld ruim anderhalve minuut bezig zijn om het juiste bericht naar het juiste gezin op het juiste uur door te sturen. Drieduizend keer anderhalve minuut, maakt al vlug 4.500 minuten oftewel 75 uur.

Ik vrees dus dat de afvalberg in de streek waar Jef en Oscar toeren, de komende weken spectaculair zal toenemen.

Mijn grootste vrees echter is dat andere instanties eveneens het SMS-systeem zullen promoten. Denk maar aan de postbode, die tijdens zijn pitstop aan café De Reisduif, de bewoners van de Kalverstraat op de hoogte brengt via SMS dat de postbedeling een beetje later dan gewoonlijk zal gedropt worden in de brievenbus.
Of aan de ijscrémeman die elk gezin via de mobiele telefonie op de hoogte brengt van het feit dat zijn diepvrieskar er binnen drie minuten aankomt.

En o wee wanneer politiekers eveneens op die kar springen. Ik krijg al een nachtmerrie wanneer ik er aan denk dat midden een romantisch onderonsje plots een enerverend polyfoon ringtoontje je aandacht doet verplaatsen naar de display van je Nokia. En daar dan te lezen dat Karel of Yves binnen vier minuten aan je voordeur zullen staan om je stem te vragen.