Een zaterdaggedachte
Als bijna 50'er is zo'n opmerking van je kind een opsteker!:)
Oud zijn. Een mens kijkt er anders naar - naarmate hij zelf ouder wordt.
Als puber vind je iemand van 60 al stokoud. Als midlifer begin men die benaming maar gebruiken voor wezens boven de 80!:)
Toen ik 8 jaar was, spraken we van het oudemannenhuis in onze gemeente. Ik vraag me nog altijd of waar de oude vrouwen terecht konden.
Later werden het bejaardenhuizen met feeërieke namen als 'Home Zonnestraal. Home Vrijzicht. Home Rustplaats'.
En nu zitten we met zijn allen in serviceflats of seniorengemeenschappen.
Toen ik deze voormiddag aan een boekje begon over geheugen, tijd en ouderdom - kwam ik volgende paragraaf tegen.
Je zegt iemand niet gemakkelijk in zijn gezicht dat hij oud is.
Oud zijn anderen, ook al zijn het leeftijdgenoten.
En als je over iemand zegt dat hij oud is, dan is dat onveranderlijk wegens een gebrek of een tekortkoming.
Iemand wordt slecht te been, laat het gesprek langs zich heen gaan - je kunt zien dat hij een dagje ouder wordt.
Wat je werkelijk nooit iemand zult horen zeggen is iets als: "Hij zei vanavond zulke wijze dingen, hij begint echt oud te worden.'
Er mogen handenvol spreuken zijn over de wijsheid van de ouderdom en het verstand dat met de jaren komt, de kille realiteit van ons taalgebruik geeft aan dat er toch iets niet helemaal in orde is met oud zijn.Uit ' De Heimweefabriek' van Douwe Draaisma (Historische Uitgeverij -
2008)
Dierbare bloggers, wanneer is voor jou iemand echt oud? Of welke wijsheid van ouderdom heb je ooit gehoord?
Labels: literatuur
posted by Cursief Huigje @ 1:16 p.m.
17 comments
17 Reacties
Goeie! Inderdaad is bij ons oud synoniem met gebrekkig, chagerijnig of anderszins aflopende dingen! Ook bij mij. Want:
Voor mij is iemand lichamelijk oud als hij/zij nergens meer een stukje glad vel heeft: een en al rimpels.
Voor mij is iemand geestelijk oud als hij/zij alleen nog maar praat over vroeger. En dan steeds weer tot de conclusie komt dat alles toen beter/mooier/frisser/schoner/etc was.
PS Bij nader inzien: rimpelig vind ik eigenlijk vooral ontroerend, niets negatiefs aan dus.
[zucht van opluchting]
ik heb er in elk geval geen spijt van dat ik ouder wordt, ik vind jong zijn lastig en hoe ouder ik word hoe jonger de ouderen worden dus pas als je tachtig bent, zal ik je oud noemen.
dat ik ouder WORD dus (ik maak in alle geval al meer spellingsfouten met dat ouder worden)
Ik denk dat oud-zijn een zeer relatief begrip is, ik voel mij in sommige situaties zelfs al oud, terwijl ik mezelf nog steeds niet helemaal als volwassen beschouw!
Maar heb hier net de cursus geriatrie afgewerkt, over de vergrijzing, de verzilvering, de ontgroening... Conclusie: oude mensen hebben vele diagnoses in hun dossier, slikken veel pillen en vallen al eens om...
soms zie ik mensen van 20 - 30 jaar die ik oud vind.
En dan heb je bv een buurvrouw van me, wel die is 86 jaar jong als het ware. Altijd mooi opgekleed, regelmatig naar de kapster en op tijd en stond een wijntje bij de TV enz. Oud kan je ze zeker niet noemen.
Zolang je ondernemend blijft ben je jong in mijn ogen. Van het moment dat je alleen maar klaagt en de ganse dag/avond in je zetel naar VTM blijft staren ben je oud ;-)
Herman van Veen zei het ongeveer zo:
Je bent oud
als je je voorover buigt
je veters dichtknoopt
en je in die houding afvraagt
wat je nog meer kan doen...
en ik zeg,
luister naar je geest die zal wel weten hoe oud je je kan voelen...
soms voel ik mezelf zo oud als dat ik werkelijk ben, niet jonger, niet ouder, precies wie ik ben op het moment dat ik het zou moeten zijn, die gedachte maakt mij vaak gelukkig, in die context heeft oud zijn ook zijn charme.
"Hij zei vanavond zulke wijze dingen, hij begint echt oud te worden.", dat past daar dan ook wel weer bij..
Het rare is dat ik mij soms 20 voel, maar toch 42 ben.
Ouder worden kan absoluut verwarring stichten:-)
Lichaam en geest zijn soms niet in evenwicht. Gelukkig kunnen we oud zijn en ons jong voelen...en omgekeerd.
Maar ikzelf doe mijn alleruiterste best om nooit oud te worden. Alle beetjes helpen, niet?
De perceptie schuift mee op met je eigen leeftijd.
Oud ben je als je lichaam of je geest niet meer mee wil. Als het je geest is, veel kans dat je het zelf dan niet weet dat je oud wordt.
Moest ie extra zakgeld of zo;)
Het is wat je zegt, op elke leeftijd zijn anderen oud. Ik ben 53 en vulde een enquete in nav een verblijf in een hotel in Rome. Ik kon kiezen uit jong echtpaar of ouder echtpaar. Ik vond het geen van beide passen.
Ik ben zelf 26 en voor mij moet je toch al ver de 70 gepasseerd zijn om oud genoemd te worden. En dan nog, de ene mens ziet er tegen dan ouder uit dan de ander.
Mijn meme van 88 (!) zei onlangs ook iets grappigs. Ze woont sinds enkele jaren in een rusthuis. Ik dacht dat daar alleen maar oude wensen woonden maar blijkbaar niet want er was een nieuwe bewoner op haar gang. "En tis nen ouden mens deze keer. In de negentig". Ik heb maar niet geantwoord dat 88 ook wel best oud is. :D
Mijn schoonmoeder van 87 wilde enkele jaren terug maar niet aan de rolator :) Ik vind dat echt iets voor oude mensen, zei ze en schoot daarop toch wel in de lach , zo van : o jee ik ben zelf eigenlijk ook al wel oud :)
Een reactie posten
<< Home