Menselijk drama door treinstaking

Jean-Pierre (45 jaar) had kosten noch moeite gespaard om vandaag tijdig op zijn werk in Brussel te geraken.
Voor één keer mocht een taxi hem naar zijn werkplek brengen.
De stakende treinmannen en vrouwen zouden hem niet beletten om aan de slag te gaan. Jean-Pierre was immers aan een heel belangrijke taak bezig in opdracht van de baas.

Groot was zijn verbazing, en toch ook wel een beetje zijn trots toen kort na de middag een cameraploeg van de VRT Nieuwsredactie arriveerde. Zij kwamen de gevolgen van de treinstaking in beeld brengen. En de gevolgen waren er zeker: Jean-Pierre zat nagenoeg alleen in de grote kantoorruimte.

Enfin, Jean-Pierre belde direct vriend en vijand op om te zeggen dat hij vanavond in het Nieuws zou komen.
Hij zette om 17 uur de taxichauffeur aan om in ware Peking-Express-stijl te vlammen naar zijn woonst, waar hij opgewacht werd door zijn ma, schoonmoeder, buurman Marcel en tante Auguste.
In afwachting van zijn moment suprême legde Jean-Pierre hen nog eens in geuren en kleuren uit welke belangrijke job hij wel heeft.

Om 19 uur was het zo ver. Goedele Wachters leidde de reportage over de gevolgen van de treinstaking in. En inderdaad, Jean-Pierres werkplek kwam in beeld. Meer nog, een close-up opname van de noeste werker (zo dacht hij althans) werd de ether ingestuurd.
Helaas voor hem zei tijdens het tonen van dat beeld de reporter volgende magische woorden:
"... Ondertussen werd er wat getokkeld op een klavier ...".

Jean-Pierre trok met bloedrode kaken naar zijn kamer.
Hij sloeg de deur met een zware slag dicht.
Morgen meldt hij zich beslist ziek.