donderdag, mei 08, 2008

You'll never walk alone

Hoe geraakt iemand supporter van een bepaalde ploeg? Toeval? Genetisch? Of het lot?

Bij mij startte het allemaal meer dan 35 jaar geleden.
Ik was nog een ukkie (of zoiets) toen zus en broer een gedicht schreven over de Club Brugge-spelers. Dit gedicht werd opgestuurd en enkele weken later kwam de postbode een brief met hoofding van FC Brugge in de bus steken: het bleek een uitnodiging voor het gehele gezin om een match op de hoofdtribune bij te wonen.
Het werd meteen de start van vele schitterende voetbaljaren.
De hoogtedagen van Club Brugge, zowel in eigen land als Europees.

Onvergetelijk was die avond in november 1975 (ik was 16 jaar) - toen Club een 3-0 nederlaag in Ipswich nog ongedaan maakte door thuis te winnen met 4-0. Het scharniermoment van de Club. Ik zie ons nog zitten op de tribune. Een uniek moment in mijn leven.

Samen met pa, broer en zus waren we later zoveel keren van de partij.
Met de blauw-zwarte sjaals, gebreid door 'metje'.
Op de weg van en naar het stadion (eerst de Klokke, later het Jan Breydelstadion) zongen we in de auto Clubliederen.
Uren voor de aftrap stonden we te genieten van de supportersliederen, de opwarming van de spelers, ...
De Europese matchen waar pa, Roger Soenen, Gilbert Cardoen en wij steevast een parkeerplaatsje kregen bij een Brugse slager.
En elke Europse winst werd na de match nog eens beklonken in een cafeetje in de buurt van Zedelgem.

Ondertussen is het allemaal wat minder geworden. Ook met de Club. De enkele keren dat ik nog ging kijken, waren niet meer memorabel. Het spelpeil, de ambiance op en rond het veld verwaterde ...
Maar toch ... is het supportershart is gebleven voor dé club uit Brugge.

Zaterdagavond om 20 uur zal in het Jan Breydelstadion te Brugge volgend lied weergalmen. Als afscheid van een speler, die op korte tijd een Clubspeler werd.
De grote Clubfamilie treurt.


Labels: , ,

11 Reacties

At donderdag, mei 08, 2008, Anonymous Anoniem said...

Alhoewel Anderlecht-supporter,was ik er niet goed van,toen ik deze morgen het nieuws op de radio vernam.
Echt triestig, zo'n jong leven dat abrupt afgebroken wordt.
Uw cursiefje geeft goed de nostalgie weer van iedere supporter van om het even welke club.
Ik ging zelf als 16-jarige wekelijks supporteren voor Anderlecht,en denk nog steeds met weemoed terug aan die tijd.

 
At vrijdag, mei 09, 2008, Blogger Frank said...

Ben zelf nooit voetbal liefhebber geweest, maar mooi dat een club en supporters zo'n afscheid geven.

 
At zaterdag, mei 10, 2008, Anonymous Anoniem said...

Ik vind zijn dood, als RC Genk-fan, echt verschrikkelijk. Ik was een groot bewonderaar van hem en een fervent gebruiker van zijn handgebaar na zijn goal. Ik heb vrijdag mijn doelpunt aan hem opgedragen.

 
At zaterdag, mei 10, 2008, Blogger http://paardterugopstal.skynetblogs.be said...

Heel erg onder de indruk , mijn man is ook van kinds af Club fan (ik zelf Cercle fan) we zijn gisteren naar de rouwkappel geweest (indrukwekkend stil en triestig) en vanavond zijn mijn man en de zoon ook naar Brugge ...

 
At zondag, mei 11, 2008, Blogger Ratch said...

Ik blijf er maar constant aan denken. Vandaag zijn we nog voorbij de plaats van het ongeval gereden - toevallig - en ik kreeg de kriebels door mijn lijf. Geen remsporen, enkel een zwaar toegetakelde boom ... bedekt met blauw-zwarte sjaals en vlaggen.

 
At zondag, mei 11, 2008, Blogger Bambino said...

Eerst en vooral bedankt voor je berichtje.

Het was enorm aangrijpend gisterenavond... ik kon er zelf niet bij zijn maar belde met een vriend in het stadion voor en tijdens de aftrap... de tranen stonden in mijn ogen!

"You'll never walk alone!"

 
At zondag, mei 11, 2008, Anonymous Anoniem said...

Rond 13u was ik gisteren reeds in het stadion aanwezig als hulpverlener. mensen die in de zon stonden aan te schuiven om afscheid te kunnen noemen van hun grote held. Ik kan het nog altijd niet goed geloven dat club een stervoetballer kwijt is. 's avonds was ik op de wedstrijd aanwezig. Al kon je het moeilijk een wedstrijd noemen. Verschillende keren kreeg ik kippenvel. En dan de stilte in zo'n immens stadion, het valt gewoon niet te beschrijven.

 
At zondag, mei 11, 2008, Anonymous Anoniem said...

we zijn vandaag nog geweest ook al was het moederdag toch vond ik dat ik met heel mijn familie er effe naar toe moest gaan we hebben een foto met onze namen daar gelegd als club fan kan helaas niet komen maar volg alles op de voet ervan het doet raar heel raar stil en verdrieting was ik daar zelf mijn zoontje Lykle was zeer aangedaan ook echt een club fan zat te huilen op de straat het raakte hem heel diep. Ik vind dit zeer tof zo kunnen wij toch nog op een manier afscheid nemen van onze echt glimlachende spits met nummer 23 iets en iemand die je nooit zal vergeten om zijn glimlach en zijn zonnetje dat hij droeg over hem een levens genieter spontaan en open mens
we blijven aan jou denken

dit van
Angelique sigmond
rik verthe
lykle verthe 8 jaar
jitse verthe 7 jaar

 
At maandag, mei 12, 2008, Anonymous Anoniem said...

Ik word er emotioneel van en niet alleen omdat Sterchele er niet meer is...

Het gedicht heb ik nog; heel af en toe lees ik het nog eens .... en moet bekennen dat mijn bewondering voor de "oude garde" groter was dan voor de clubspelers van nu. Misschien heeft het met de leeftijd te maken waardoor "vroeger alles beter was" want zeg nu zelf de sfeer van De Klokke kan in het Jan Breydelstadion niet geëvenaard worden!

 
At maandag, mei 12, 2008, Blogger Julia said...

Mooie herinneringen Bart . Dat is heel wat waard !

 
At woensdag, juni 04, 2008, Blogger hihetje said...

ik werd 30 jaar geleden supporter van Club, ik was amper 10 jaar toen ik besloot (god weet waarom) dat die club de beste is/was.

 

Een reactie posten

<< Home