Mode-defilé zorgt voor deining!.
Het is komkommertijd in medialand. Op zich niet erg. Een beetje mediavrede kan geen kwaad. Die rust wordt ons echter niet gegund.
Je kan het dagblad niet openslaan of de radioknop niet aanzetten – of je krijgt allerlei bizar, ophefmakend nieuws te verwerken. Niemand die er om vraagt – dus voor één keer is de klant geen koning. Of het zou moeten zijn dat Koning Albert een verzoeknummertje zou aangevraagd hebben. Maar dit terzijde.
De studenten van de Antwerpse Mode-academie brachten een modedefilé, in de hoop ooit eens opvolger te kunnen worden van Walter Vanbeirendonck, Armani of zelfs een Versace. Wat deze laatste drie reeds durfden op de catwalk tentoonstellen, grenst aan het ongelooflijke. Dus als zij dat zomaar mogen doen, waarom wij niet – moeten de laatstejaarsstudenten gedacht hebben.
Zo had Alexandra het in haar hoofd gekregen om een hypermodern lederen pak te ontwerpen. Accessoires zijn belangrijk, dus had ze er meteen ook een bijhorende helm bijgeknutseld. In de periode dat ze aan dat knutselen bezig was, maakte ze regelmatig een wandeling met haar hondje in het Vierkamerenbos. Kwestie om er inspiratie op te doen of was het toch maar alleen om volop te genieten van de knuffels van Richard? Wie zal het zeggen?
Resultaat was hoedanook dat ze vorige week thuiskwam met een lijk.
Een lijk in een grote schoendoos. Maat 48.
Het dode lichaam van een wellicht verdwaalde kerkuil.
De kerkuil zorgde voor een verlichtend moment bij Alexandra.
Als in een droom zag ze haar wereldcreatie voor zich.
Eén dag en één nacht zette ze zich aan het werk.
En op de modedefilé showde haar vriendin Lena hèt pak.
Voor alle duidelijkheid: het pak zelf viel in de smaak van menig toeschouwer, zowel bij de rooien, de groenen als de oranjes.
Helaas was Lena getooid met een wereldschokkend hoofddeksel.
Een motorhelm waarop het versteende lichaam van de kerkuil stond.
De groene jongens uit de zaal dienden meteen klacht in bij de Antwerpse politie.
Op de website van de vogelbescherming formuleerden ze hun aanklacht.
Alexandra werd opgepakt. Net als de kerkuil.
Bij een huiszoeking later op de week vond de wijkagent nog drie lijken in het huis van Alexandra.
Een spin, een lijster én een vlieg lagen stilletjes (dus morsdood) te wachten om eeuwige roem te verwerven als attribuut voor een wereldcreatie, te zien op de catwalks in Parijs, Londen en Milaan.
Je kan het dagblad niet openslaan of de radioknop niet aanzetten – of je krijgt allerlei bizar, ophefmakend nieuws te verwerken. Niemand die er om vraagt – dus voor één keer is de klant geen koning. Of het zou moeten zijn dat Koning Albert een verzoeknummertje zou aangevraagd hebben. Maar dit terzijde.
De studenten van de Antwerpse Mode-academie brachten een modedefilé, in de hoop ooit eens opvolger te kunnen worden van Walter Vanbeirendonck, Armani of zelfs een Versace. Wat deze laatste drie reeds durfden op de catwalk tentoonstellen, grenst aan het ongelooflijke. Dus als zij dat zomaar mogen doen, waarom wij niet – moeten de laatstejaarsstudenten gedacht hebben.
Zo had Alexandra het in haar hoofd gekregen om een hypermodern lederen pak te ontwerpen. Accessoires zijn belangrijk, dus had ze er meteen ook een bijhorende helm bijgeknutseld. In de periode dat ze aan dat knutselen bezig was, maakte ze regelmatig een wandeling met haar hondje in het Vierkamerenbos. Kwestie om er inspiratie op te doen of was het toch maar alleen om volop te genieten van de knuffels van Richard? Wie zal het zeggen?
Resultaat was hoedanook dat ze vorige week thuiskwam met een lijk.
Een lijk in een grote schoendoos. Maat 48.
Het dode lichaam van een wellicht verdwaalde kerkuil.
De kerkuil zorgde voor een verlichtend moment bij Alexandra.
Als in een droom zag ze haar wereldcreatie voor zich.
Eén dag en één nacht zette ze zich aan het werk.
En op de modedefilé showde haar vriendin Lena hèt pak.
Voor alle duidelijkheid: het pak zelf viel in de smaak van menig toeschouwer, zowel bij de rooien, de groenen als de oranjes.
Helaas was Lena getooid met een wereldschokkend hoofddeksel.
Een motorhelm waarop het versteende lichaam van de kerkuil stond.
De groene jongens uit de zaal dienden meteen klacht in bij de Antwerpse politie.
Op de website van de vogelbescherming formuleerden ze hun aanklacht.
Alexandra werd opgepakt. Net als de kerkuil.
Bij een huiszoeking later op de week vond de wijkagent nog drie lijken in het huis van Alexandra.
Een spin, een lijster én een vlieg lagen stilletjes (dus morsdood) te wachten om eeuwige roem te verwerven als attribuut voor een wereldcreatie, te zien op de catwalks in Parijs, Londen en Milaan.
posted by Cursief Huigje @ 1:00 p.m.
6 comments
6 Reacties
geen foto ergens, ik wil het wel eens zien.
Hoe dan ook, heel die modeschool mag voor mijn part omgedoopt worden in 'het instituut van de onnozele kwakzalvers'
Met mode heeft heel die boel toch niks meer te maken. Vroeger trachtte men elkaar de loef af te steken met een mooiere, beter doordachte, kortom sterkere creatie.
Nu is het werkelijk om het lelijkst. Hoe meer het shoqueert, hoe beter (want dan loop je in de kijker), laat uw gedrocht dragen door een steriel voor zich uitstarende anorexiapatiënte die zoveel botox en coke in haar lijf heeft dat de mondhoeken vastgeplakt zijn naar beneden toe, dragen en succes gegarandeerd.
Een decadente boel, in stand gehouden door snobs die zo zichzelf in de kijker willen houden.
Let wel, er bestaat ook goeie mode, maar die komt meestal niet van wat we op de défilé krijgen te zien. En het argument dat daar bruikbare pistes worden bij geopend die later hun invloed zullen geven is zo belachelijk als met een dood kieken op je kop lopen.
Misschien kunnen ze het de volgende keer proberen met een mooi lief doodgeklopt zeehondje, dan vallen ze nog meer op!
Geef mij maar prête-à-porter H&M en C&A spullen, kleren zijn toch maar kleren.
Dat ze allemaal maar de klere krijgen met hun creaties. Ik blijf hardnekkig in mijn zilverpapieren onderbroek en rubberen botten lopen! En op een mooie dag zal ook dat wel mode zijn, het is gewoon een kwestie van geduld en veel chocolade eten (voor het zilverpapier). Leve de hype!
tzou ier beter wa meer komkommertijd zijn, er valt hier de laatste tijd bitter weinig te beleven :p
Ik heb komkommers in overvloed maar ik vrees dat het gemiddelde struikgewas er geen slaatje van wil maken.
Bwa, maak er eens een artikeltje over, dan kunnen we nog iets lezen. Ben een beetje te veel in spanning voor mijn uitslag deze avond om zelf met iets op de proppen te komen.
Een reactie posten
<< Home