Drie jaar geleden

Je zat daar.
Elke week op dezelfde plaats.
Een beetje uit de kring te kijken naar wat er allemaal om je heen gebeurde.
Niets ontging je.

Wat jij zag, zag ik niet - hoe zeer ik mijn best deed.
Je vertelde over de geur van het verse stro, waarop je elke avond sliep.
ik wou het ook ruiken, maar ik slaagde er niet in.
Uit je mond kwamen vele woorden die nauwelijks zinnen werden.
Je zocht woorden maar vond ze niet altijd.

Je sprak een andere taal
in een andere tijd dan de mijne.

Soms zag ik je sloffen door de lange gang.
En zag ik een wirwar van voetstappen, in alle richtingen.
Nooit ver weg.
Eindeloos door elkaar.

In ons herkende je soms een andere, soms ook niet.
En dat verwarde ons méér dan het jou verwarde.

Je was nooit uit onze gedachten.
We kenden jouw gedachten niet en geraakten steeds verder weg van jou.

Vaak vroegen we ons af of jouw gedachten ook droomden van weleer
toen alles nog goed was, toen alles nog duidelijk was, toen alles nog alles was.

We zien je in de verte.
Het hoofd gebogen.
Kijkend naar de zachte aarde.
Dan kijk je plots schichtig om.
We zien even een glimlach om je mond.
Je rechterhand zwaait heel even naar ons.
Dag droom.
Dag gisteren.
Dag wereld.

Dag opa