Geluk is veel waard
Amerikanen doen er alles aan om in het wereldnieuws te komen.
En de Europeanen trappen telkens weer in die vooropgezette val.
Ook nu haalt een recent Amerikaans onderzoek nagenoeg alle voorpagina’s van Europese kranten, gaande van ‘The Irish Examiner’ over ‘Het Laatste Nieuws’ tot zelfs ‘Rein Zeitung’. Voor het eerst in de geschiedenis van de mens (en dat is toch al vlug een paar duizend jaar) zijn wetenschappers er in geslaagd om een bijna-ondefineerbaar gevoel, zijnde ‘geluk’ om te zetten in een perfect-definieerbaar begrip, zijnde ‘geld’.
Je kan begrijpen dat dit onderzoek meteen al mijn aandacht kreeg.
Therapeuten, sociologen en zelfs theologen hebben zich bijna gek gedacht over de precieze omschrijving van geluk. En vooral over welke waarde ‘geluk’ niet precies heeft voor de individuele mens.
Amerikanen houden van eenvoud. Om niet te moeten zeggen ‘simplicity’. Zij hebben voor alles een zo evidente simpele uitleg. De wereld mag misschien voor ons ingewikkeld lijken, voor het Amerikaanse volk is bijna alles eenvoudig. Dit vind ik niet verrassend. Ze hebben immers een enorm goed voorbeeld van ‘simplicity’, zijnde hun president.
Die naïeve eenvoud blijkt al direct over hoe zij ‘geluk’ definiëren en associëren.
De wetenschappers zijn immers tot de vaststelling gekomen dat niets volwassenen gelukkiger kan stemmen dan … seks.
Ze pakken zelfs uit met het feit dat ze meer dan 16.000 Amerikanen bevraagd hebben. Dus dat blijkt voor hen een significant gegeven. Ik persoonlijk trek dit echter sterk in twijfel. Volgens de laatste volkstelling blijken er immers ongelofelijk veel Amerikanen in Amerika te wonen. Niet meer maar zeker niet minder dan 270 miljoen exemplaren. Dus slechts één inwoner op zestienduizend kon zijn ‘gelukkige’ stem kwijt aan de enquêteurs.
Dus met dat groot voorbehoud las ik verder in het pagina’s dik rapport.
Ook daarin blonken de onderzoekers uit in simplistische stellingen die zij trouwens voor 100% bewezen vonden.
Zo was hun grootste conclusie dat koppels die minimum viermaal per maand seks hebben een graad van tevredenheid hebben die gelijk is aan 40.618 euro per jaar.
Voor de seksarme koppels die hoogstens tot één prestatie per maand komen, daalt die graad van tevredenheid tot de som van 7.159 euro per jaar. Een wereld van verschil.
Ik besef dat de lezer wel met vragen zit welke graad van tevredenheid ik bereik én wat dat dan precies waard is.
Voor alle duidelijkheid – ik maak het jullie alvast niet wijs.
Slaap zacht.
En de Europeanen trappen telkens weer in die vooropgezette val.
Ook nu haalt een recent Amerikaans onderzoek nagenoeg alle voorpagina’s van Europese kranten, gaande van ‘The Irish Examiner’ over ‘Het Laatste Nieuws’ tot zelfs ‘Rein Zeitung’. Voor het eerst in de geschiedenis van de mens (en dat is toch al vlug een paar duizend jaar) zijn wetenschappers er in geslaagd om een bijna-ondefineerbaar gevoel, zijnde ‘geluk’ om te zetten in een perfect-definieerbaar begrip, zijnde ‘geld’.
Je kan begrijpen dat dit onderzoek meteen al mijn aandacht kreeg.
Therapeuten, sociologen en zelfs theologen hebben zich bijna gek gedacht over de precieze omschrijving van geluk. En vooral over welke waarde ‘geluk’ niet precies heeft voor de individuele mens.
Amerikanen houden van eenvoud. Om niet te moeten zeggen ‘simplicity’. Zij hebben voor alles een zo evidente simpele uitleg. De wereld mag misschien voor ons ingewikkeld lijken, voor het Amerikaanse volk is bijna alles eenvoudig. Dit vind ik niet verrassend. Ze hebben immers een enorm goed voorbeeld van ‘simplicity’, zijnde hun president.
Die naïeve eenvoud blijkt al direct over hoe zij ‘geluk’ definiëren en associëren.
De wetenschappers zijn immers tot de vaststelling gekomen dat niets volwassenen gelukkiger kan stemmen dan … seks.
Ze pakken zelfs uit met het feit dat ze meer dan 16.000 Amerikanen bevraagd hebben. Dus dat blijkt voor hen een significant gegeven. Ik persoonlijk trek dit echter sterk in twijfel. Volgens de laatste volkstelling blijken er immers ongelofelijk veel Amerikanen in Amerika te wonen. Niet meer maar zeker niet minder dan 270 miljoen exemplaren. Dus slechts één inwoner op zestienduizend kon zijn ‘gelukkige’ stem kwijt aan de enquêteurs.
Dus met dat groot voorbehoud las ik verder in het pagina’s dik rapport.
Ook daarin blonken de onderzoekers uit in simplistische stellingen die zij trouwens voor 100% bewezen vonden.
Zo was hun grootste conclusie dat koppels die minimum viermaal per maand seks hebben een graad van tevredenheid hebben die gelijk is aan 40.618 euro per jaar.
Voor de seksarme koppels die hoogstens tot één prestatie per maand komen, daalt die graad van tevredenheid tot de som van 7.159 euro per jaar. Een wereld van verschil.
Ik besef dat de lezer wel met vragen zit welke graad van tevredenheid ik bereik én wat dat dan precies waard is.
Voor alle duidelijkheid – ik maak het jullie alvast niet wijs.
Slaap zacht.
posted by Cursief Huigje @ 9:36 a.m.
5 comments
5 Reacties
Wetenschappers zijn erg bang van dit soort onderwerpen. Geluk is iets individueels, onvatbaars.
Toch is er nu alvast een ( eenvoudige, moedige ) poging: Desmond Morris ( die van o a De Naakte Aap) heeft er een boek over geprobeerd.
Geld maakt niet gelukkig, maar het laat je wel toe op een gemakkelijke manier ongelukkig te zijn (Kiekeboe :p).
waar vind je dat rapport?:p
Geluk. In huize Mill werd er veel over gefilosofeerd. Dat was onvermijdelijk omdat de Mills in een huis woonden dat de Engelse filosoof Sir Jeremy Bentham (1748-1832) ze cadeau had gedaan. De eigenzinnige Bentham had een simpele regel van Epicurus (341-270 v. Chr.) nieuw leven ingeblazen: genot is het hoogste goed; leed is het enige kwaad. Deze regel had hij omgewerkt tot een ware filosofische stroming: het utilisme (of ook utilitarisme). Utility, nut is de hefboom die alle gedachten en acties op een hoger plan tilt. Alles wat tot een toename van genot leidt, is goed en nuttig, doceerde Bentham.
En omgekeerd: alles wat goed en nuttig is, schenkt ons gelukzalig genot. Volgens Bentham is geluk kwantificeerbaar: je kunt al je pleziertjes optellen, en als je er maar voldoende van hebt, ben je gelukkig. Met deze �hedonistische calculus� telde Bentham ook hoeveelheden genot en moraal rustig bij elkaar op. Er is geen wezenlijk verschil tussen deze ogenschijnlijk zeer verschillende zaken: moraal is nuttig en doet de mens genieten, en wat de mens doet genieten is moreel in orde.
Voor de ietwat schuchtere Engelsen was de hedonistische calculus a bit of a shock. Werd hier serieus van ze verwacht dat zij de leer van de Anglicaanse kerk, de toneelstukken van Shakespeare, of de etiquette van hun decent civilised behaviour op een hoop gooiden, optelden en beoordeelden op hun nut en hun vermakelijkheid? Bentham was op dit punt ondubbelzinnig: �Wanneer de hoeveelheden plezier gelijk zijn, is kinderspel even goed als poëzie.� Of je nou voldoende Teletubbiesplezier, of voldoende Shakespearegenot krijgt... als het maar voldoende is. Gelukkig te zijn, that�s the question
http://www.filosofiemagazin...
Een gelukscalculus is dus geen recente uitvinding maar iets dat al veel langer bestaat en door ernstige filosofen werd onderzocht. Dat men nu alles calculeert in functie van geld is natuurlijk niet verwonderlijk.
Geld maakt niet gelukkig, maar het helpt wel...
Een reactie posten
<< Home