Titanic

Je hebt van die mensen die voor hun hobby alles over hebben. Jan behoort tot die categorie. Hij heeft een speciale hobby.
Per toeval ontdekte hij hét op 13-jarige leeftijd.
De puberteit blijkt dé periode bij uitstek waar grote ontdekkingen in de kiem reeds aanwezig zijn. Dit is alvast gebleken na grondig onderzoek in de levensloop van Archimedes, Edison of Bell.
Jan formuleerde zijn Eureka als volgt: ‘Het doet toch zo’n deugd’.

Hij kwam tot die memorabele uitspraak toen hij op 12 april 1984 ontwaakte ook een diepe en vooral deugddoende slaap.
Sindsdien doet hij er alles aan om zijn slaapcomfort te verhogen.
Slapen is zijn hobby geworden.
En als je van je werk, je hobby kan maken –dan is het nagenoeg een perfect leven. Als beambte in de Zuidertoren te Brussel kan hij bijna ongehinderd zijn hobby uitoefenen: een middagdutje, een vooravondsiësta of een ochtend-indommel-momentje. Het kan zo’n deugd doen.

Geen kosten of moeite waren te groot voor Jan om het ideale slaapcomfort te verkrijgen.
Hij kocht eerst een hemelbed. Zijn slaapkamer moest dé tempel worden van liefde.

Vervolgens stelde hij een aantal CD’s samen met slaapverwekkende muziekjes – die hij had gedownload van het internet. Illegaal dus, maar daar zou Jan zijn slaap niet voor laten. Elke avond viel hij in slaap bij het aanhoren van Conny en de (K)rekels, the Pretenders (met I’ll go to sleep) en een rap-versie van Slaap kindje slaap.

Verder zette hij op zijn nachtkastje een groot telraam. Dit maakte het hem gemakkelijk om de schaapjes perfect te tellen.

Toch was hij nog niet totaal tevreden.

Terwijl hij op een dag aan het vissen was, ontsproot in zijn hersenpan een geweldig slaapidee. Daar het steeds goed is om er eens een nachtje over te slapen, boekte hij een kamer met ontbijt in de Holiday Inn. En vanaf dat moment begon hij aan zijn nieuwe uitvinding.

Hij construeerde een nieuwe soort watermatras. Het werd een doorzichtig ding. En het frappante en meteen ook het meest rustgevende was dat er in dat waterbed échte visjes aan het zwemmen waren. Lag Jan dus op zijn buik, dan kon hij onder hem goudvissen, zoenvissen, kopstaanders én moddervissen ontdekken.

Zijn wereldbefaamd ontwerp had echter ook enkele kleinere nadelen.
Om de haverklap moest hij zijn zeeziekte onderdrukken.
Vervelend waren ook de nachtmerries die hem in zweet deden ontwaken.
Hij beleefde keer op keer de ondergang van de Titanic.