De hoed en de sjaal
Je kent ze wel die auto’s die niet houden van doordeweekse ritjes, maar wel te vinden zijn voor een uniek zondags ritje. Je kan ze zo goed herkennen door de stickers op de achterruit. Naast de Radio 2-vogel is een ziekenzorgvignet gekleefd.
Ik heb het geluk om zo’n zondagsrijder voor mij te hebben.
Achter het stuur zie ik een hoed.
Aan de passagierskant een gesjaalde dame, die krampachtig het handvat boven de deur vasthoudt.
Tussen hen in ontwaar ik een klein kruisje dat hangt te bengelen aan de achteruitkijkspiegel.
Wedden dat het een Sint-Christoffel is?
Snelheidsovertredingen zullen ze niet maken, al lijkt 25 km per uur op een gewestweg toch ook wat het goede te veel.
De bleekgroene Daf nadert een rond punt.
Vooraleer dat opgereden wordt, speuren de inzittenden naar mogelijk auto- of fietsgevaar. Pas als de kust volledig veilig is (ttz als er binnen de schutkring van 300 meter niemand opgemerkt wordt) rijden ze de versnelling in eerste geschakeld de rotonde op.
Ze merken niet eens dat er een sliert lichtjes geïrriteerde chauffeurs hen volgen.
Driehonderd meter wordt er geschakeld in tweede. De motor begint allerlei helse geluiden te maken én net vóór de auto in derde geraakt, gaat ‘de hoed’ vol op de remmen staan.
‘De sjaal’ stapt traagjes uit én deponeert een brief in de rode brievenbus.
Daarna zit ik nog ruim zes kilometer in hun spoor. Nergens een mogelijkheid om voorbij te steken. Het hartslag verhoogt nog meer wanneer ‘de hoed’ links knippert en rechts inslaat. Christoffel maakt een enorme slingerbeweging én moet blijkbaar kilometers bekomen van de naschock.
Even later parkeren ze hun wagen voor de brandweerkazerne, gelegen aan de hoofdkerk. Ze stappen de kerk binnen. Zouden ze hun verkeerszondes gaan biechten? Of hun beschermengel bedanken?
Even ben ik in de verleiding om uit te stappen én een sticker bij te kleven op de achterruit van de Lada. ‘Beter één hoed in de hoedendoos, dan een hoed en een sjaal in zondagsoutfit in de wagen”.
Ik hou het echter voor bekeken. Ik wil profiteren van dit zondagse hoogmisuur. Ik vermoed dat alle zondagsrijders nu ergens in een of ander Godshuis zitten. De kust is dus vrij om in vierde versnelling door het Vlaamse landschap te vlammen.
Ik ben nu eenmaal een woensdagrijder op een zondagnamiddag.
Ik heb het geluk om zo’n zondagsrijder voor mij te hebben.
Achter het stuur zie ik een hoed.
Aan de passagierskant een gesjaalde dame, die krampachtig het handvat boven de deur vasthoudt.
Tussen hen in ontwaar ik een klein kruisje dat hangt te bengelen aan de achteruitkijkspiegel.
Wedden dat het een Sint-Christoffel is?
Snelheidsovertredingen zullen ze niet maken, al lijkt 25 km per uur op een gewestweg toch ook wat het goede te veel.
De bleekgroene Daf nadert een rond punt.
Vooraleer dat opgereden wordt, speuren de inzittenden naar mogelijk auto- of fietsgevaar. Pas als de kust volledig veilig is (ttz als er binnen de schutkring van 300 meter niemand opgemerkt wordt) rijden ze de versnelling in eerste geschakeld de rotonde op.
Ze merken niet eens dat er een sliert lichtjes geïrriteerde chauffeurs hen volgen.
Driehonderd meter wordt er geschakeld in tweede. De motor begint allerlei helse geluiden te maken én net vóór de auto in derde geraakt, gaat ‘de hoed’ vol op de remmen staan.
‘De sjaal’ stapt traagjes uit én deponeert een brief in de rode brievenbus.
Daarna zit ik nog ruim zes kilometer in hun spoor. Nergens een mogelijkheid om voorbij te steken. Het hartslag verhoogt nog meer wanneer ‘de hoed’ links knippert en rechts inslaat. Christoffel maakt een enorme slingerbeweging én moet blijkbaar kilometers bekomen van de naschock.
Even later parkeren ze hun wagen voor de brandweerkazerne, gelegen aan de hoofdkerk. Ze stappen de kerk binnen. Zouden ze hun verkeerszondes gaan biechten? Of hun beschermengel bedanken?
Even ben ik in de verleiding om uit te stappen én een sticker bij te kleven op de achterruit van de Lada. ‘Beter één hoed in de hoedendoos, dan een hoed en een sjaal in zondagsoutfit in de wagen”.
Ik hou het echter voor bekeken. Ik wil profiteren van dit zondagse hoogmisuur. Ik vermoed dat alle zondagsrijders nu ergens in een of ander Godshuis zitten. De kust is dus vrij om in vierde versnelling door het Vlaamse landschap te vlammen.
Ik ben nu eenmaal een woensdagrijder op een zondagnamiddag.
posted by Cursief Huigje @ 1:53 p.m.
17 comments
17 Reacties
Is het nu een Daf of een Lada. Belangrijk in verband met die versnelling-hypothese.
Even er op wijzen dat de DAF geen versnellingsbak had maar een automatische transimssie .
En op het einde van uw verhaal spreken van een sticker op de Lada ?
Maar ben het verder met U eens .
Ik doe elk jaar sinds 1969 zo'n 60.000 km op de Belgische wegen . Ik ken de typetjes die U beschrijft . Nog erger zijn ze dan een truck van 35 ton zonder remmen .
De dag dat ik zelf een hoedje wil opzetten voor ik dan in mijn even oud Peugeooke zou stappen ....... Dan liever mijn rijbewijs gaan afgeven aan ome agent ...........
Het was een Dada met pook maar zonder al te veel poespas.
Helaas moet ik melden dat het niet alleen dat soort mensen waar ik mij aan erger. De mensen die het principe van 'ritsen'(het gaan van twee rijstroken naar een) niet echt heel goed doorhebben, en dat zijn er heel wat, hebben zeker niet allemaal een mitsubishi of eender en een hoed noch sjaaltje. Honderden meters VOOR de plaats waar geritst moet worden begeeft men zich massaal naar de rechter rijstrook, waardoor het doorstromend verkeer serieus belemmerd wordt en de files natuurlijk ook dubbel zolang aangezien iedereen dient te vertragen. ERGER nog, deze mensen, die het verkeerdreglement duidelijk NIET doorhebben (nl. het hoffelijkheidsprincipe om om de beurt iemand te laten invoegen op de plaats waar de rijstroken zich vervoegen), neen ze zijn dan ook nog eens enorm boos op diegenen die hen dan links voorbijsteekt om op de juiste plaats te ritsen. Bijgevolg gaat en allerlei manoevres uitvoeren om deze 'juiste ritsers' het leven zo zuur mogelijk te maken: bumperkleven bij hun voorganger zodat er toch maar niemand in kan of gewoon rijden aan het filetempo op de linkerrijstrook. Jongens, doe zoals het hoort en de file bij het ritsen is half zo lang en we zijn er allemaal vlugger vanaf. Sterker nog, als beide rijstroken bezet zijn met auto's, dan kan ook niemand meer voorbijrijden, waardoor er ook weer minder gevloekt zal worden.
Och, dit type zondagsrijders zijn gelukkig niet in grote getallen aanwezig.
Waar ik me véél meer aan stoor zijn de Johnny's met hun opgefokte en afschuwelijk opgesmukte karretjes (No Fear, Xtreme street racing, Exclusive tuning...) die voor geen meter rekening houden met de anderen. Het aantal doden die de tufferkes veroorzaken is minimaal in vergelijking met de zoveelste dwaas die denkt dat een eenzame fietser zonder problemen een aanrijding van 120/h overleeft. Ze vertrekken zo sterk vanuit hun eigen supprematie dat ze denken dat ze God zijn op de weg en alles mogen en kunnen.
Voor mijn part mogen er meer zondagsrijders bijkomen ter vervanging van de snelheidsduivels zonder respect en verantwoordelijkheid.
Om dan nog te zwijgen van de mannen met dikke BMW's die zich veilig voelen in hun fort. Als op de autostrade zo een zot op mijn opel kadettje vlamt, zal er niet veel meer over zijn van mijn bijna old-timerke (17 jaar)
En wat vinden we dan van de over de autosnelweg zwelpende vrachtwagens waar, na verdere inspectie, de chauffeur gewoon met de voeten op het stuur ligt en de krant aan het lezen is...
Och, er zijn zoveel zotten in het verkeer...
Als we ze allemaal moeten opnoemen zijn we morgen nog bezig.
Ik ben al ver over de grens van sterk reageren .
Meer dan 35 jaar aan 60.000 km per jaar .....
Laat ze maar doen in hun jungle .
Ik kijk vanop afstand naar hun sressshow vol blauw rokende uitlaten . Ik geniet van hun door stress vervromde koppen achter hun stuur . Ik neem afstand en laat hen er tussenin glippen . Maar als ik op mijn klokje kijk dan ben ik altijd zo binnen de 15 ' op mijn geplande bestemming .
En dan spreek ik niet van Gent naar gent maar van Gent naar Vroenhoven .
Ik had geen stress . Zij wel .
En al die dikke trucks : er zitten goede en minder goede drivers tussen . Maar stel je eens voor dat we geen koekjes of frisdrankjes in de rekken zouden vinden ?
Omdat de dikke trucks er niet meer zouden zijn ... Wat dan ? Zoals in Afrikan zelf kilometers gaan lopen met een pot op onz ekop voor 10 l brak water ? Als je het goed wil hebben dan moet je er ook offers voor opbrengen . Sorry maar zo zit het in elkaar . Weet ook dat de universiteitsboeken van de drukkerij naar de winkel komen via zo'n dikke truck .
@ Herftsblad: ik heb geen enkel probleem met truckchauffeurs an sich. Helaas moet wel vastgesteld worden dat bij de meeste grote ongelukken zij (op z'n minst) betrokken partij zijn. Als ik dan zie hoe sommigen rijden dan lopen de kriebels over mijn rug. Ik ga er mee akkoord dat dit wss een kleine minderheid is. Net zoals die minderheid jonge chauffeurs persé de Johny (Felle Jelle) moeten uithangen en het zo ook voor mij verpesten omdat ik daardoor een belachelijk hoge verzekeringspremie dien te betalen.
ik rijd nu ook op de autostrade gemiddeld 110, en kom eigenlijk nooit meer boven de 120 uit, en het klopt, ge zijt veel meer relax. Laat de zotten maat vlammen op 't derde rijvak, vroeg of laat hebben ze de zoveelste foto van hun nummerplaat in de bus.
rijden én bloggen? is dat niet wat teveel van het goede tesamen?
blogrijden wordt het helemaal deze zomer.
In de jaren 60 en 70 van vorige eeuw was autorijden nog dikke fun .
Ik reed tijdens de winter zo rond 07.00h bijn gans allen van Gent naar Oostende . Ik kende dat snelwegske nog met 2 betovakjes . Je kon er je eigen ritme op bepalen aan de hand van de “ tonk-tonk ” van je banden op de asfaltnaden .Tijdens de zomer was de beton uitgezet en ging op en neer . Het was dan “ bonk - bon ” ...
Naar Luik reed je via Aalst - dwars door Brussel en de oude baan van Leuven op Luik . Je was bijna een ganse dag onderweg .
Ook van Kortrijk naar Antwerpen was via gewone wegen voor men de E3 aanlegde .
Bref , er waren minder auto's , we hadden minder vrije tijd . Tijdens de zomer waren we bekaf omdat mijn Peugeot 404 geen airco had en mijn zetels in plastic waren . Je kwam er als een lege stinkende citroen uit . Maar je kon rijden omdat er minder verkeer was .
Nu hebben we snelle wagens en snelwegen maar het zit allemaal propvol . Als je dan nog het idee hebt van ik wil heel snel zoals op internet van x naar y dan ben je verkeerd bezig . Als ik naar Maastricht moet dan ....... Opstaan om 05.30 en dan nog voor de sorry “ kudde ” wakker is en op gang komt al een heel er voor zijn !En als het dan al mogelijks te gortig is op de Ring van Antwerpen even 5 euro geven aan de Liefkenshoek tunnel beambte . Je doet een omweg maar je karretje blijft bollen .
Nu augustus is het net als in juli uitkijken op de snelweg naar Oostende en Calais . Overladen auto's vol ononbeerlijke spullen voor het vakantiadres . Pa achter het stuur die gans het jaar maar in eigen streek op gewone wegen rondtuft . Pa zit nu plots met ma en de krijsende aaapjes in een enge ruimte . Pa zit plost tussen de grote vrachtwagens . Pa zijn ruitenwissers en verignen zijn versleten . Pa weet niet wat turbulentie is van een vrachtwagen . Pa zit met koud zweet . Pa vergeet zijn richtingaanwijzers te gebruiken .Pa zweeft in een een voor hem angstige vreemde wereld . En wij baanratten moeten daar allemaal rekeing mee houden . Wij rijden niet jaarlijks 60.000 km voor de lol .
Wij zijn ook niet perfect maar zien vele meer aankomen . Deze middag op de Ring van Brugge richting Blankenberge weer een 4 tal auto's aan het 69 en ... Gewoon omdat ze het niet gewoon zijn .
Nogmaals ik ben niet mijnheerke perfekt maar wat ik op al die jaren al zag en meemaakte .......
En het zal met de dag erger worden . Dat geef ik op een presenteerblaadje .
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
En ineens beginnen ze in het engels???
Een reactie posten
<< Home