De jacht
De sperperiode is voorbij. Daarom op deze heuglijke dag het volgend blogje:
De jacht is vandaag officieel geopend. Sinds de middeleeuwen wordt de Heilige Hubertus, patroon van de jagers en de jachthoornblazers weliswaar op 3 november gevierd maar vandaag zijn vooral bij mensen van het vrouwelijk geslacht het jachtinstinct enorm aangewakkerd. merken.
Reeds vóór dag en dauw zag je hen het warme nest verlaten. In uitzonderlijke gevallen werden ze geflankeerd door een mannelijk specimen. In tegenstelling tot in de oertijd was zijn opdracht niet ‘eten vinden voor zijn kroost’ maar wel ‘het vervoeren van de vrouw des huizes’. Richting prooi.
Aanvankelijk had hij zich van weg vergist én loodste hij zijn wagen richting ‘Bossen van Vlaanderen’. Nadat zijn vrouw al haar duivels had ontbonden (want zo zou de prooi mogelijks door andere jagers buitgemaakt zijn) , leidde hij haar de stad binnen – ondertussen een smekend gebed prevelend aan de Heilige Hubertus.
Het vinden van een plaatsje van waaruit de prooi best geslopen zou worden – was ook al geen sinecure. Op veilige afstand werd de wagen achtergelaten, tegen de wind in gingen ze voorzichtig (maar toch met merkbare spanning) richting plaats van het gebeuren.
De straat was even vóór negen uur nog haast verlaten. Het leek alsof alle prooien, verstopt in bakken, rekken of manden op deze eerste dag van de jacht nog veilig zouden zijn. Ze ademden nauwelijks hoorbaar (kwestie om mogelijke jagers niet te lokken) opgelucht adem.
Maar plots werd de hoofdstraat vanuit alle windstreken aangevallen door vrouwen in jachtkledij ttz in pelsen mantels of met warme sjalen of handschoenen.
Hun ogen keken voortdurend van links naar rechts …
de straatgeur opsnuivend …
de omgeving verkennend …
de wapens onopvallend in hun handtas verstopt …
klaar om met een grote vangst thuis te komen.
En dan – klokslag 9 uur was het zo ver … de deuren van vele huizen openden zich … de prooien waren niet meer veilig … van alle kanten uit werd er geduwd en getrokken … prooien vielen op de grond, sommigen werden verpletterd … velen werden triomfantelijk meegesleept richting kassa … en dan kwam het moment van de afrekening … het wapen werd bovengehaald … en genadeloos werd de prooi eigendom van de jager, weliswaar nà het intikken van een code …
Buiten stonden de mannen van de jagers op uitkijk … ze sleepten de steeds maar aangroeiende hoeveelheid prooi mee … kilometers ver … uren lang …
’s Avonds werd op vele plaatsen in het land feest gevierd … de prooi wordt door de jagers geshowd … geprezen … geloofd …
In de nis boven de voordeur pinkt het beeld van Heilig Hubertus een traan weg … jagen is zo vaak ontroerend.
Labels: humor
posted by Cursief Huigje @ 5:12 p.m.
15 comments
15 Reacties
Jammer dat ik de soldenperiode aan mij moet laten voorbijgaan.. het studeren gaat namelijk voor :)
Meestal wacht ik wel een paar dagen, al dat hectische gedoe is ook niets voor mij..
Maar hou u al maar vast, want de nieuwe collectiestukken komen langzaam maar aan ook terug binnen... klaar voor jacht nummer 2 van 2008? ;)
Ik voel me niet geroepen tot de jacht...vind dat vreselijk! ;)
de vergelijking is idd wel enigszins op z'n plaats... maar ontroerend ? ; )
:-D en hoe groot was de buit?
Ik ben gisteren mee op sleeptouw genomen. Een paar klerenwinkels in en uit omdat ik een jas zou nodig hebben. Het was op dat moment nog geen stormloop in de winkels, maar wel al vrij druk. Terwijl ik mij stond te vervelen, keek ik naar het andere mansvolk (het vrouwvolk ook natuurlijk, maar om andere redenen ;) ). Afgezien van de enkele exemplaren die alleen op pad waren, viel mij de doffe, berustende blik op in de ogen van de anderen...
dat is nu de reden waarom ik meestal wacht om pas eind januari op jacht te gaan (en ook omdat de solden dan soms net iets groter zijn)
:)
Haha schitterend en da's toch veel beter , een vaste datum waarop de uitverkoop begint! Dat hebben we hier niet !
't Is een soort jacht die vooral door vrouwen wordt beoefend. :-)
Bij ons durf ik eens van solden doen. Vrouwlief is in die periode met geen stokken een winkel binnen te krijgen...
Mij ook niet gezien in die arena.
Het zijn vast de 3 dolle dagen in België als ik de vrouwelijke reacties mag geloven. hahahahaha..
Nu snap ik waarom het verhaal onder het HUMOR labeltje valt.
Haha, ik moest wel even denken...want in Nederland heb je weliswaar de dolle dagen van de Bijenkorf, maar niet de 'Nieuwjaarssolden' zoals hier prachtig,treffend, beschreven!
(Tis niets voor mij...moet ik eerst ook mijn nagels laten groeien en mijn ellebogen leren uitsteken, denk ik ;-)
...ja, van dié jacht,...je zou er de klere van krijgen...
en om je daarvan te verlossen speel ik je dit stokje toe:
http://elsjesemoties.blogspot.com/2008/01/drie-eenheid.html
Ja de gelijkenis : goed gevonden. En bovendien weer eens vlot geschreven.
Zelf ga ik meestal de tweede dag dan is de drukte minder. Op zoek naar een attentie voor een vriendin...ging ik op pad. Je raadt het ondertussen heb ik toch solden gekeken en gevonden : een rokje (uiteraard een koopje).
Dochterlief komt 's avonds thuis en zegt : ik ging naar de solden! Ik kocht van alles en ook een leuk rokje. Ik beschreef het omdat ik een vermoeden had . We moesten erom lachen: we hadden idd hetzelfde koopje gekocht;)
Een reactie posten
<< Home