Wat je helemaal niet graag doet

Opa Gilbert was al de gehele dag in de wolken.

Aan iedereen die hij tegenkwam in de winkel en op straat, vertelde hij dat zijn kleinzoon vanavond op de televisie kwam.

Opa Gilbert had enkele vrienden uitgenodigd om rechtstreeks te kijken. Het ging weliswaar niet meteen om zijn meest geliefde zender, maar één keer kijken naar Ketnet zou hij wel overleven. Kleindochter Stefanie had de videorecorder geprogrammeerd, want opa wou 's anderendaags al zijn buren uitnodigen om te kijken naar zijnen kleinzoon op tv.

Gilbert vertelde het uur voordat de uitzending begon, in geuren en kleuren over de knalprestaties van Louis, zijn kleinzoon: twee jaar geleden was die nationaal kampioen accordeonspelen geworden, vorig jaar kwam hij ook al eens in het nieuws toen hij een taart in het gezicht van één of andere politieker had gesmeten.

En dat kwam het moment suprème.

De volumeknop werd nog eens extra aangedrukt.

Het onderwerp van de uitzending was blijkbaar: 'Wat je helemaal niet graag doet."

Eerst verscheen een tiener met zeker vier piercings in zijn wenkbrauwen. Die moest niets weten van afwassen.

Vervolgens kwam een lange slungel in een dialectisch taaltje verkondigen dat hij helemaal niets graag doet.

Opa Gilbert zette zich recht toen zijn kleinzoon in beeld kwam.

Louis keek in de camera. Kuchte even én sprak dan de legendarische woorden:

"Wat ik helemaal niet graag doe? ... Ewel, vuile werkjes zoals bejaarden helpen."

Het zal wellicht nooit meer goed komen tussen Opa Gilbert en zijn Louiske.