Afwachten

Altijd maar opnieuw
de zon en de regen
die als een hobo
weemoed en verwarring
in mij laat weerklinken.

Altijd maar opnieuw
de wind en de storm
die klanken omtoveren
tot één symfonie.

Plots een dissonant
of
is het een vreemd instrument?

Ritselende gedachten
krijgen
zin
in een zin.

Ik zie wel.
Ik kijk graag.

Ik leef.