Afwachten
Altijd maar opnieuw
de zon en de regen
die als een hobo
weemoed en verwarring
in mij laat weerklinken.
Altijd maar opnieuw
de wind en de storm
die klanken omtoveren
tot één symfonie.
Plots een dissonant
of
is het een vreemd instrument?
Ritselende gedachten
krijgen
zin
in een zin.
Ik zie wel.
Ik kijk graag.
Ik leef.
Labels: gedicht
7 Reacties
Erg mooi.
Je zegt veel in je woorden en tussen je woorden al evenveel.
Ontroerend en in een vlotte stijl geschreven.
Herkenbaar ook.
Pure poëzie om van te genieten!
Erg mooi. Wordt het niet eens tijd voor een bundeltje?
Een pareltje...
heel mooi, zoals altijd smaakt dit naar meer.
Ik hou ervan om tussen de regels te lezen en dat lukt me hier aardig. Prachtig!
de laatste zinnen bevredigen ..
mooi gedicht, ch!
Een reactie posten
<< Home