Virus brengt cursiefje in gevaar
De computer laat het afweten. Eén of andere plezanterik heeft een virus verspreid dat zich genesteld heeft in de software. Gevolg is dat al wat kan blokkeren, ook blokkeert. Het ding formateren, is al wat mogelijks tot een gunstig genezingsproces kan leiden.
Maar ondertussen staat het huishouden wel in rep en roer.
Het huiswerk van de studerende jeugd wordt niet meer zoals vroeger in atoma-schriftjes gemaakt. Vroeger werd altijd eerst een kladversie gemaakt van alle rekensommen of van het opstel over de voorbije vakantie, om ze daarna netjes volgens de methode D’Haese over te schrijven mét vulpen op een kreukelvrij wit blad.
Nu zijn termen als kladversie, vulpen en netjes ongeveer uit het woordenboek geschrapt.
Gedaan met tintenkillers en andere soorten gommen – vanaf heden worden alle fouten automatisch verbeterd dankzij de spellingscontrole op de computer. Inderdaad, alle huistaken, boekbesprekingen worden rechtstreeks op het beeldscherm getoverd, dankzij de Azerty-methode.En wordt er eens een foutje gemaakt, dan kleurt het woord rood of groen. Niets zo eenvoudig.
Boekbesprekingen zijn overigens nog ietwat vlotter te maken. Vroeger moest je daarvoor nog eens een boek lezen. Veel keuze had je niet:’Wierook en tranen’, ‘Het gevaar’ of ‘De komst van Joachim Stiller’. Nu volstaat het om de titel van het boek in te tikken bij Google én hupsakee … je hebt een nagenoeg eindeloze keuze boekbesprekingen.
Nee, ik wil geen halt toeroepen aan de vooruitgang. Wel er even op wijzen dat bij mechanisch defect van het computerbakje een mens meer en meer verloren loopt.
Het verplichte werk, dat ’s anderendaags moet afgegeven worden, zit in één of andere directory. Helaas, er is niet aan te komen.
Zelfs handige Harry’s die de bak opengooien én met schroevedraaiers de boel proberen te forceren, slagen er niet in om die éne tekst naar buiten te toveren.
Eens die verbijsterende conclusie gemaakt, komt de paniek naar boven.
Vlug naar de bibliotheek, duimen dat het –te lezen – boek niet ontleend is, een snelle diagonale lezing houden, zoeken naar pen en papier én daar dan de korte samenvatting op neer pennen.
Het leven kan inderdaad hard zijn voor de computerloze student.
Ik zit trouwens ook wat in de knoei.
Een cursiefje schrijven met blauwe balpen op een wit A4-blad, is niet van de poes.
Stijn Streuvels en Albrecht Rodenbach moeten kastaars zijn geweest om eindeloze volzinnen in potlood te schrijven, uit te gommen, te verbeteren, vijf zes keer na elkaar. Ik mag het niet gedroomd hebben.
Gelukkig – de virus beslist net om tijd om geen onherstelbare schade toe te richten.
Ze nestelt zich weer in het uiterste hoekje, naast de ventilator, rechts van de grafische kaart.
Ik maak er snel gebruik van om het cursiefje via het toetsenbord aan het scherm toe te vertrouwen.
Maar ondertussen staat het huishouden wel in rep en roer.
Het huiswerk van de studerende jeugd wordt niet meer zoals vroeger in atoma-schriftjes gemaakt. Vroeger werd altijd eerst een kladversie gemaakt van alle rekensommen of van het opstel over de voorbije vakantie, om ze daarna netjes volgens de methode D’Haese over te schrijven mét vulpen op een kreukelvrij wit blad.
Nu zijn termen als kladversie, vulpen en netjes ongeveer uit het woordenboek geschrapt.
Gedaan met tintenkillers en andere soorten gommen – vanaf heden worden alle fouten automatisch verbeterd dankzij de spellingscontrole op de computer. Inderdaad, alle huistaken, boekbesprekingen worden rechtstreeks op het beeldscherm getoverd, dankzij de Azerty-methode.En wordt er eens een foutje gemaakt, dan kleurt het woord rood of groen. Niets zo eenvoudig.
Boekbesprekingen zijn overigens nog ietwat vlotter te maken. Vroeger moest je daarvoor nog eens een boek lezen. Veel keuze had je niet:’Wierook en tranen’, ‘Het gevaar’ of ‘De komst van Joachim Stiller’. Nu volstaat het om de titel van het boek in te tikken bij Google én hupsakee … je hebt een nagenoeg eindeloze keuze boekbesprekingen.
Nee, ik wil geen halt toeroepen aan de vooruitgang. Wel er even op wijzen dat bij mechanisch defect van het computerbakje een mens meer en meer verloren loopt.
Het verplichte werk, dat ’s anderendaags moet afgegeven worden, zit in één of andere directory. Helaas, er is niet aan te komen.
Zelfs handige Harry’s die de bak opengooien én met schroevedraaiers de boel proberen te forceren, slagen er niet in om die éne tekst naar buiten te toveren.
Eens die verbijsterende conclusie gemaakt, komt de paniek naar boven.
Vlug naar de bibliotheek, duimen dat het –te lezen – boek niet ontleend is, een snelle diagonale lezing houden, zoeken naar pen en papier én daar dan de korte samenvatting op neer pennen.
Het leven kan inderdaad hard zijn voor de computerloze student.
Ik zit trouwens ook wat in de knoei.
Een cursiefje schrijven met blauwe balpen op een wit A4-blad, is niet van de poes.
Stijn Streuvels en Albrecht Rodenbach moeten kastaars zijn geweest om eindeloze volzinnen in potlood te schrijven, uit te gommen, te verbeteren, vijf zes keer na elkaar. Ik mag het niet gedroomd hebben.
Gelukkig – de virus beslist net om tijd om geen onherstelbare schade toe te richten.
Ze nestelt zich weer in het uiterste hoekje, naast de ventilator, rechts van de grafische kaart.
Ik maak er snel gebruik van om het cursiefje via het toetsenbord aan het scherm toe te vertrouwen.
posted by Cursief Huigje @ 9:22 p.m.
8 comments
8 Reacties
Toch wel raar dat je kinderen een boekbespreking moeten maken in de vakantie :-). Maar ik ken het gevoel. Mijn pc is ooit in beslag genomen toen ik een belangrijk werk moest maken voor Nederlands. Dikke pech.
Je kan maar beter je harde schijf virtueel in stukken knippen (met partition magic bv) en al je pics, tekstjes, muziek en al wat je zeker niet kwijt wil op een ander stuk zetten dan je windows. Er zijn nog wel manieren (mirror?) maar daar weet ik niks van.
Is er in de bibliotheek geen mogelijkheid tot internet?
Of je kan natuurlijk ook als gewoont de te lezen boeken lezen; wie weet, misschien is het nog wel leuk.
@dirty jos: ooit al gehoord van herexamens en/of vakantiewerk? :))
En kan vader dan niet het werk va de kinderen overnemen door zelf het boek te lezen en zelf de bespreking te maken zodat de kinderen tenminste vakantie hebben. Die ouders van nu toch: beulen.
Zelve zou ik dan naar de leraar in kwestie gestapt zijn, hem een toek op zijn bakkes gegeven hebben, eraan toevoegend: 'Jij weet verdomme zeker niet wie dit geschreven heeft, jij stuk omhooggevallen verdriet', waarna ik parmantig mijn hielen zou gelicht hebben, de leraar badend in het bloed achterlatend.
@mich
Maar zo kweken we onze kindertjes op als boksers . Met hun uitleg : pa doet dat ook .........
En die arme leraar letterlijk laten bloeden ............ ?
En wat moet die mens dan thuis weer meemaken ?
En weer al die kosten aan gezondeheidszorg om die sukkel weer op te lappen . En wie betaalt al die kosten : ONZE ziekenfondsen, dus wij .
Bref , Wie geeft mich een vreedzamere oplossing ?
Ik zou die oplossing voorstellen, maar dan zonder het bloeden :D
Een reactie posten
<< Home