Vastgekluisterd
Het leek alsof de directeur van het SMAK zijn kelder had opgekuist én alles wat hij maar half en half als kunst aanvoelde – de straat had opgezwierd.
Je kon er alvast niet naast kijken.
Binnen straal van 2 km rond het trotse Belfort telde ik zeven fietsen, vastgekluisterd aan verlichtingspalen, diverse hekkens of bomen.
Ik schrijf wel ‘fietsen’ maar in feite verdienden de vehikels in alle staat van ontbinding niet de term die doet denken aan Merckx, Landis, Zabel of VBD.
Op enkele meters van de muur – waar aan de andere kant het Lam Gods nog steeds wacht op de terugkeer van de Rechtvaardigde Rechters – stond een rood geval, met één wiel, geen zadel maar wel een achterlicht.
Vlak naast de Chinees lag een verroest specimen met wielen die zo krom waren alsof een bulldozer er eventjes over had gereden.
In de buurt van de Kouter stond er iets dat heel veel had van een fiets. Maar bij nader toezien viel het me op dat de banden ‘total loss’ waren.
Ik zag menig Japanner met de Minolta in aanslag. Want Europese kunst zou wel eens veel geld waard kunnen zijn. En onderschat zeker de dappersten onder de Galliërs niet; zijnde de Vlamingen. Want hoe ‘clever’ moet je niet zijn om een blauwe geschelpte aan een Japanse medemens te verkopen voor een paar miljoen. Weliswaar geen euro’s, maar toch wel oude Belgische frank.
Ik hou Gent voor bekeken.
Ik slenter naar de Reep waar het verkeer in het honderd loopt.
Aan een verkeerspaal zie ik nog een tweewieler vastgeketend.
De eigenaar heeft het zekere voor het onzekere genomen: een tweede slot maakt zijn vervoersmiddel haast ‘on-mee-neembaar’.
Ik kijk verbaasd rond. Zoekend naar een glimp van de eigenaar.
Maar in de verste én dus ook niet in de dichtste verten is er niemand te bespeuren.
Ik sta voor een raadsel.
Ik werp nog één blik naar de vastgeketende rolstoel.
Zouden er toch nog mirakels bestaan?
Heeft de paus vanuit Lourdes-Grot gezorgd dat de lamme weer kan stappen?
Je kon er alvast niet naast kijken.
Binnen straal van 2 km rond het trotse Belfort telde ik zeven fietsen, vastgekluisterd aan verlichtingspalen, diverse hekkens of bomen.
Ik schrijf wel ‘fietsen’ maar in feite verdienden de vehikels in alle staat van ontbinding niet de term die doet denken aan Merckx, Landis, Zabel of VBD.
Op enkele meters van de muur – waar aan de andere kant het Lam Gods nog steeds wacht op de terugkeer van de Rechtvaardigde Rechters – stond een rood geval, met één wiel, geen zadel maar wel een achterlicht.
Vlak naast de Chinees lag een verroest specimen met wielen die zo krom waren alsof een bulldozer er eventjes over had gereden.
In de buurt van de Kouter stond er iets dat heel veel had van een fiets. Maar bij nader toezien viel het me op dat de banden ‘total loss’ waren.
Ik zag menig Japanner met de Minolta in aanslag. Want Europese kunst zou wel eens veel geld waard kunnen zijn. En onderschat zeker de dappersten onder de Galliërs niet; zijnde de Vlamingen. Want hoe ‘clever’ moet je niet zijn om een blauwe geschelpte aan een Japanse medemens te verkopen voor een paar miljoen. Weliswaar geen euro’s, maar toch wel oude Belgische frank.
Ik hou Gent voor bekeken.
Ik slenter naar de Reep waar het verkeer in het honderd loopt.
Aan een verkeerspaal zie ik nog een tweewieler vastgeketend.
De eigenaar heeft het zekere voor het onzekere genomen: een tweede slot maakt zijn vervoersmiddel haast ‘on-mee-neembaar’.
Ik kijk verbaasd rond. Zoekend naar een glimp van de eigenaar.
Maar in de verste én dus ook niet in de dichtste verten is er niemand te bespeuren.
Ik sta voor een raadsel.
Ik werp nog één blik naar de vastgeketende rolstoel.
Zouden er toch nog mirakels bestaan?
Heeft de paus vanuit Lourdes-Grot gezorgd dat de lamme weer kan stappen?
Wonderen zijn de wereld niet uit.
PS ondertussen is het drummen geblazen om een frisse duik in het water te nemen! En zingt de Herman over alles wat mooi is
posted by Cursief Huigje @ 10:08 a.m.
9 comments
9 Reacties
't is nog maar eens een bewijs dat men niet altijd in een museum moet zijn om kunstvoorwerpen te vinden; alhoewel ik bij het zien van een rolstoel eerder aan andere dingen denkt dan aan kunst........
Gisteren was er een mevrouw voor mij in een elektrische rolstoel aan de kassa en iemand vroeg haar of ze hulp nodig had. Ze antwoordde lachend dat hare "bolide" veel sneller ging dan wie ook .:-)
Hilde
ah ah, het smak en ik, het zal wel nooit helemaal goedkomen tussen ons :) veel geblaat voor weinig wol, de enige tentoonstelling die ik daar zag die echt de moeite was was die van michaël borremans.
ik ben wel benieuwd naar het nieuwe museum voor schone kunsten, ben jij al gaan piepen daar? op tv zag het er alleszins indrukwekkend uit.
x anna
@anna: het voorbije weekend hebben we de opening meegemaakt. Het museum is volledig vernieuwd: schitterend! Meer dan de moeite waard. Ook ik moet niet al te veel van het smak hebben. Geef me maar Ensor,De Sadeleer, Rodin, Permeke, ...
sommige mensen zeggen ironisch 'alles is kunst'. vorige week was ik in het HISK. veel rare dingen gezien. en soms vroeg ik mij bij bepaalde dingen ook af of het nu iets functioneel was of kunst.
anyway... hedendaagse kunst, het heeft wel iets.
Klinkt allemaal als een apart spektakel :):)
Dan staat zijn rolstoel er in ieder geval nog als zijn loopvermogen het begeeft.
de oud ijzer boer kan bij jou zeker wel even langskomen :-)
Iemand zei me ooit: "Je kunt niet houden van Herman Van Veen én van Paul Van Vliet." Dat doe ik wel. Alleen was Herman de eerste die een plekje in mijn hart veroverde. Zo'n jaar of tien vóór Paul.
Een reactie posten
<< Home