Menselijk drama

Menselijk drama in Halle. Een moeder bracht haar twee zonen naar de school, reed dan naar het werk ... en vergat haar 5 maand oude baby af te zetten bij de onthaalmoeder. Om 16 uur trok ze naar de onthaalmoeder in de veronderstelling dat ze 's morgens haar kind daar had naar toe gebracht. Neen dus. Het kindje was nog in de auto. Maar wellicht door de hitte is het bezweken.

Zonet zag ik het Nieuws. Uiteraard werd de man in de straat de mening over dit voorval gevraagd. In scherpe woorden werd de moeder veroordeeld. Ook op de forums - te vinden op het internet - wordt heel scherp gereageerd.

Hoe is het mogelijk dat een moeder haar kind vergeet?

Het doet me denken aan twintig jaar geleden. We waren met ons baby (enkele maanden oud) op bezoek bij familie. Er werd veel gebabbeld en gelachen. De baby werd veilig en wel boven op de kinderkamer gelegd. Hij sliep als een roos.
Rond 22 uur was het familiefeest voorbij. Iedereen trok huiswaarts toe. Ook wij. Toen we een kilometertje gereden hadden, viel onze (toen nog) frank: we misten iemand. Met rooie kaken reden we terug om onze lieveling op te halen.

Hoe is het mogelijk?

Het doet me denken aan vijftien jaar geleden. Dochterlief, toen nog met pamper én zich vooral voortbewegend op haar zitvlak is boven op de slaapkamer aan het 'kruipen. Ze is er niet alleen: naarstig wordt er immers gestreken. Ikzelf ben beneden in de living. Plots hoor ik een 'bonk' op het raam van de serre. Ik kijk opzij én zie mijn dochter - vanop de eerste verdieping - neervallen op het gras. Ik loop naar buiten. Mijn hart staat stil. Gelukkig is de 'schade' beperkt tot lichte hersenschudding. Wat was er gebeurd? Het grote raam in de slaapkamer moet niet helemaal dicht geweest zijn. En de baby had tijdens haar wereldverkenning het raam geopend, met alle gevolgen van dien.

OK, dit alles mocht niet gebeuren. Maar het heeft ons één ding toch geleerd: zeg nooit nooit.