Naar het hospitaal

Het moest er eens van komen.
Ik kon het niet langer uitstellen.
Ik lig sinds vandaag in het hospitaal.
Er waren al langer klachten.

Het onnatuurlijk lawaai, die ze elke ochtend moest aanhoren,
de sporen die ze elke dag opnieuw aan de lavabo vond,
en het ontbreken van een permanent gladde huid
enerveerde de vrouw van mijn baas zodanig dat ze - in mijn naam - besliste om me naar het hospitaal te brengen.

Ik hoop dat het maar voor een paar nachtjes is.
Ik mis nu al mijn vertrouwd plaatsje in huis.
Dicht bij lekkere geuren.
Ik lig gelukkig in een kamer met véle lotgenoten.

Wie me een bezoekje wil brengen, kan dit elke weekdag tussen 9 uur en 18 uur in het hospitaal gelegen in de Sint-Pietersnieuwstraat te Gent. Gelieve geen druiven of wijn mee te brengen, want dat lust ik niet.

Voor wie geen GPS heeft, is het hospitaal niet makkelijk te vinden. Daarom heb ik deze foto genomen, kwestie om je niet te vergissen.