Mijn dorp haalt het wereldnieuws!

De verkiezingskoorts is voorbij. De koning heeft drukke dagen achter de rug. Winnaars staan voor een grote uitdaging, verliezers likken hun wonden.

Maar dat kan de inwoners van het kleine Elverdinge - waar ik mijn prachtige jeugdjaren meemaakte - niet deren. De verkiezingsstrijd is wat aan hen voorbijgegaan.

Na de hoogmis blijven de kerkgangers nog lang napraten, niet over het succes van "hun" Leterme. Zelfs niet over Angéle, een 55-jarige boerin, die erin geslaagd was om de stemcomputer volledig te ontregelen: ze had immers met volle geweld de 'pen' kapotgedrukt tegen het scherm!

Waarover dan wel?
Ruzies in menig huishouden!

Aanleiding was een actie van de pastoor tijdens het voorbije weekend. Een actie die zowel in binnenlandse als buitenlandse kranten heel wat aandacht kreeg.

Was deze stunt ingefluisterd door Benedictus? Of wou de pastoor één van de zeven werken van barmhartigheid tot uitvoering brengen: de dorstigen laven.

Hoedanook, de vrouwelijke burgers uit het dorp, waarover Willem Vermandere ooit zong, voelen zich gediscrimineerd. Waarom de mannen wel, en zij niet?
Ze stellen zich ook heel wat vragen over het feit dat ook 'zonen' een drankbonnetje kregen. Hoe durft de kerk om die onschuldige kinderen te verleiden met dranken!
De conservatieve vleugel van de kerkgangers vond het een heidens, zelfs duivels plan dat tot uitvoering werd gebracht.

En daardoor kwam het dat op vaderdag er in menig gezin een ijzige kilte waar te nemen was, toen vader en zoonlief, lichtjes aangeschoten, omstreeks 13.15 thuiskwamen na hun cafétocht.

PS: ik ben ervan overtuigd dat mijn vader zeker geen bezwaren zou geuit hebben over deze actie. Integendeel, als koorleider, organist, muzikant, ... zou hij wellicht méér dan 1 bonnetje gekregen hebben!! En de kans dat het dan wel eens 13.30 uur zou zijn vooraleer hij terug thuis was, zou relatief groot zijn. De (voor de derde keer opgewarmde) soep zou klaar staan!