Gebed

In de kille ruimte zit hij voorovergebogen
omcirkeld door glasramen
die eeuwen geschiedenis vertellen.

Hij kijkt neer op de grijze vloer.
Duizende voetstappen
tastten het marmer aan.

De letters en de jaartallen
zijn ver weg.

Enkele stralen licht doorpriemen alle kilte.
Ze sterven op het lichaam van het kind
dat plots zijn ogen opent.

Op het marmer van lang geleden
ziet hij
de schaduw van twee handen
die elkaar zoeken,
elkaar raken
en verstrengelen tot
één gebed.