Belgische toestanden

Stefaan De Clercq, kersvers minister van Justitie, zal wel even gezweet hebben de voorbije dagen.

Tien jaar geleden moest hij ontslag nemen nadat Marc Dutroux het hazenpad had gekozen. En op 23 juli ll vertoefde hij een dagje in de Brugse gevangenis. Nee, niet als gevangene maar om er een dagje cipier te spelen.(op uitnodiging van VRT-nieuwsdienst).
Stefaan zal gedacht hebben: in deze komkommertijd is alles goed om eens in de aandacht te komen.
Maar hij had duidelijk buiten de waard gerekend. De waard van dienst waren enkele 'stoute misdadigers' die precies op die dag zinnens waren te ontsnappen.

En het was niet zomaar ontsnappen. Zoals in een goeie Amerikaanse film verleidde een jonge schoonheid één of ander helicopterpiloot. Nadat ie lang genoeg in haar mooie blauwe ogen had getuurd, werd hij verplicht om de helicopter neer te zetten op het binnenplein van de Brugse gevangenis.

In Amerikaanse films zou de helicopter direct onder vuur zijn genomen ... maar in ons rustig Belgiëland kon de helicopter diverse minuten op de binnenkoer staan zonder dat er maar één cipier in de omtrek te bespeuren was. Was het juist koffiepauze? Of het verplichte siësta-uurke? Enkel een meute gevangenen troepte samen rond de helicopter, in de hoop om een one-way ticket te bemachtigen. Het aantal zitplaatsen was echter beperkt, zodat uiteindelijk maar een drietal misdadigers de vrijheid tegemoet konden vliegen.

Ontsnappen is één iets, maar uit de klauwen van een intensief zoekende politiemacht blijven, is een andere. Maar ook daar liep er blijkbaar iets fout. Want pas tweee dagen na de spectaculaire ontsnapping verspreidde de politie een opsporingsbericht via de media. Al wie de vluchtwagen zou gezien hebben, diende zo vlug mogelijk contact te nemen met de plaatselijke wijkagent of politiebureau. Voor mij is het helemaal niet duidelijk waarom er eerst een paar dagen moet gewacht worden om het grote publiek te betrekken bij de ontsnapping van een gangster. En ten tweede konden de gevangenen mijns inziens al binnen het uur het land uit zijn.

Voorlopig zijn er in deze komkommerperiode geen journalisten die schreeuwen dat de minister van Justitie zijn verantwoordelijkheid moet opnemen. Af en toe mag een minister wel eens geluk hebben, of niet?

Relaties onder druk

Op de dag dat ik dit 's morgens lees bij het ontbijt, ontdek ik volgend citaat in het boek dat ik aan het verslinden ben:

"Hij kon nu ook zijn aandeel in het geheel overzien, ja zelfs erkennen dat hij door zijn voortdurende afwezigheid en een groeiend gebrek aan belangstelling voor wat er in haar leven belangrijk was, het grootste deel van de schuld droeg. Als je van schuld kon spreken. Een stukje van de weg legde je samen af. Daarna konden de wegen uiteengaan, zo geleidelijk en onmerkbaar, dat wat er gebeurd was pas duidelijk werd als het te laat was. En op dat moment was je al buiten bereik voor elkaar."

Uit 'De vijfde vrouw' van Henning Mankell

Niets is wat het lijkt

Cursief Huigje heeft onlangs wat prospectie gedaan voor onze nieuwe Vlaamse minister van Cultuur. Gratis en voor niets. Een voormiddagje rondslenteren in het spiksplinternieuwe Magrittemuseum in Brussel. Me meermaals de bedenking gemaakt dat 'museumwachter-zijn' toch één van de saaiste beroepen moet zijn?! Enfin, 't was meer dan de moeite waard ... en wie van plan is er naar toe te trekken (Joke?) ... vergeet zeker niet op het einde naar de filmvertoning te gaan over het leven van Magritte.

"Ik heb een hekel aan mijn verleden en aan dat van anderen. Ik heb een hekel aan berusting, geduld, professionele heldhaftigheid en obligate nette gevoelens. Ik heb ook een hekel aan sierkunsten, folklore, reclame, de stem van radio-omroepers, aerodynamica, scouting, de geur van benzine, de actualiteit en zatte mensen.Ik houd van subversieve humor, sproeten, knieën, lange vrouwenharen, de dromen van jonge kinderen die nog vrij zijn, en een jong meisje dat over de straat rent. Ik verlang naar echte liefde, naar het onmogelijke en het utopische. Ik ben bang om te ontdekken waar precies mijn grenzen liggen."

René Magritte

Rekenopgave

De examens liggen een eindje achter ons. Helaas voor anderen staan de examens ook weer voor de deur. Een mens kan veel blokken, maar zeg nu zelf: hij kan toch niet alles weten.
Zelfs een portie 'gezond boerenverstand' is soms niet voldoende om de vele vraagstukken van het leven op te lossen.

Neem nu de historie van de Crèche 't Lachbekje. Trouwens, ik heb mijn bedenkingen bij die naam. Alle respect voor het kleine 'grut' van deze aardbol - maar de keren dat ik in de buurt van een crèche passeerde, was er veel meer 'gebleit', dan 'schaterlach' te horen. Maar dit louter tussen haakjes.

De crèche is een petitie gestart tegen het verblijf van tijgers op een naburige boerderij.
Ook hier kan mijn gezond boerenverstand er niet bij: een boerderij met tijgers? Zijn alle varkens misschien bezweken aan de Mexicaanse griep? Of alle beschikbare kippen ziekjes van de vogelpest? En was daardoor Boer Koster ten einde raad?En zocht hij zijn toevlucht op het internet waar diverse sites tijgers aanbieden?
Maar dit louter tussen haakjes.


In deze komkommertijd is dit uiteraard voor vele kranten 'hot news'. Daarom verbaasde het me niet dat ook het Nieuwsblad uitpakte met serieuse berichtgeving. Boven een lang artikel blokletterde de 'zetter van dienst':

Weet je: ik hou van duidelijke informatie. Objectieve berichtgeving. En deze krantenkop beantwoordt hier perfect aan: voor de lezer is het duidelijk: er zijn tijgers op een boerderij + de helft moet verdwijnen. Bij het zien van die 'kop' vroeg ik me wel af over hoeveel tijgers gaat het hier. Hoeveel lieve beestjes moeten er verdwijnen.

Wiskunde is nooit mijn sterkste vak geweest ... maar van een getal de helft berekenen, dàt zag ik toch nog wel zitten.
Dus werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik ging in het artikel op zoek naar het exact aantal tijgers- om daarna de rekensom (of is het de rekendeling) te maken.

Ik vond volgende informatie:

Ligt het nu aan mij? Of aan mijn gebrekkige wiskundige kennis? Maar het is mij toch niet duidelijk hoe de inspecteurs van Dierenwelzijn er zullen in slagen om dit vraagstuk op te lossen- zonder dat onze GAIA-vrienden moord en brand schreeuwen.

Ik maak me wel de bedenking: misschien wordt er in Crèche 't Lachbekje voor het eerst zeer hard gelachen wanneer de peuters binnenkort op de landerijen van de boerderij ergens een halve tijger zien grazen.

PS: ondertussen vind er hier een seaside rendez-vous plaats.