woensdag, april 29, 2009

Bizarre koopjes

Vandaag gekocht in de Delhaize.
Een product met daarop een kortingsbon.
Na het verwijderen van die kortingsbon, ben ik niet meer zo zeker van wat ik precies gekocht heb.
Wie kan me helpen?




Labels:

maandag, april 20, 2009

Vooroordelen

Vooroordelen. Wie betrapt zichzelf niet regelmatig op dit euvel? En wat is er iets dat meer verrassend kan zijn, dan 'lik op stuk' te krijgen bij het vaststellen dat het vooroordeel totaal misplaatst was?

Welnu, dit overkwam zowel de 'professionele' jury als het 'publiek' bij de Engelse talentenjacht 'Britain's Got Talent'. Een 47-jarige werkloze mevrouw verschijnt op het podium. Er is licht hoongelacht te horen (en te zien) bij het publiek.
Dit verandert echter zodra deze Susan Boyle een prachtig lied uit de musical 'Les Miserables' brengt. Een staande ovatie is het resultaat.

Oké, 'it's problably part of the show'. Want ook vorig jaar werd éne Paul Potts eerst weggehoond, om later de competitie te winnen. Maar hoedanook, het blijft toch mooi om te bekijken en te beluisteren.

Dus toch de volgende keer een beetje minder vooroordelen?:))


Wat is trouwens één van jouw grootste vooroordelen, waarvan je achteraf vaststelde dat ze onterecht waren? Laat het me weten!

Labels:

dinsdag, april 14, 2009

Met dank aan Vicky, Manuel en Freddie

Een mens maakt voortdurend keuzes. Vaak zonder veel afwegingen. Pas achteraf ontstaat soms de zoektocht waarom ie nu juist 'dit' of 'dat' deed.
Waarom gaat een mens bijvoorbeeld op vakantie naar Barcelona? Er zijn immers nog zoveel andere plaatsen om naar toe te gaan.

Ik had geen bewust beeld van Barcelona toen ik er een weekje geleden naar toe trok. Ik wist dat er een Rambla is, dat Gaudi er zijn gebouwen plaatste én dat Barça in Nou Camp voetbalt.
Een week later weet ik al heel wat meer.
En ik ben blij dat ik er geweest ben.

Maar nu ik terug in mijn vaderland vertoef, vallen stilaan de puzzelstukjes in elkaar. En kom ik te weten waarom ik uiteindelijk geen andere keuze had dan naar Barcelona te gaan.

Barcelona heeft mijn bezoek enkel en alleen te danken aan Manuel, Freddie en Vicky. Ze verdienen dus ergens een standbeeldje langs de Rambla of op het strand.

Manuel

Ik ben fan van Britse humor. Fawlty Towers blijft dan ook een reeks uit de jaren '70, die eindeloos herhaald wordt op alle tv-zenders. De Spaanse ober Manuel speelt er een schitterende bijrol. Hij is de kluns, hij kan niets goeds doen. En Basil (John Cleese) gebruikt dan in elke aflevering het memorabele excuus voor Manuel: 'Don't mind him. He's from Barcelona'.





Freddie

In 1988 ontmoetten Freddie Mercury en Monserrat Caballe elkaar. Op 8 oktober 1988 vertolkten ze voor het eerst 'live' en 'in open lucht' het lied 'Barcelona'. 20 jaar later kan je tijdens het weekend dat openingsnummer van de Olympische spelen nog steeds horen in Barcelona. De Magische Fontein voor het Museum (Carrer Mirador Palau) vormt er 's avonds een waar spektakel. Door speciale lichteffecten lijkt de fontein allerlei verschillende kleuren water te spuiten. De muziek erbij maakt het werkelijk magisch en adembenemend.



Vicky

Vorig jaar zag ik de nieuwste film van Woody Allen in de cinema. Hoofdrolspeler was deze keer niet de stad Manhattan, maar wel een knap trio 'Vicky Cristina Barcelona'. Een opgewekte romantische film waar de mooiste bezienswaardigheden van Barcelona af en toe opduiken. Ik herinner me ook de aanstekelijke soundtrack van deze film.



Enkele foto's van de citytrip vind je op deze plaats.

Labels: