Leeslinten

Bloggen en surfen. Het blijft voor velen niet te vatten wat een mens daar aan heeft. Ik vat het zelf ook niet altijd. Maar één ding weet ik wel: bloggen kan leiden tot verrassende zaken. Eerder had ik het al eens over 'Mike en Julia die mij flitsten', en over een Poolse vriendschapsverklaring.

2007 wil ik echter niet afsluiten zonder toch even een bijzondere samenwerking in de kijker te plaatsen. Wellicht weten jullie dat ik naast deze Cursiefjes-blog ook een blog heb met enkel en alleen maar foto's.

Welnu, in de blogwereld leerde ik 'Leeslinten' kennen. Een fascinerende blog, gemaakt door Inge Deconinck. Met Leeslinten wil zij de lezer dichter brengen bij haar wereld van beeldspraak.
Het opmerkelijke is dat zij er telkens weer in slaagt om in enkele luttele zinnen zoveel emotie, zoveel kracht neer te pennen.

Sinds oktober is er een hechte samenwerking ontstaan met Cursief Huigje. Inge plaatst immers telkens één foto bij haar gedicht. Ze zorgt voor een opmerkelijke symbiose tussen woord en beeld.
Af en toe plaatst ze één van mijn foto's bij een gedicht.

Ik vind het wonderlijk dat 'beelden' ontstaan in mijn hoofd nu ook een andere dimensie krijgen.
Ze krijgen woorden opgeprikt.
Daardoor worden mijn beelden méér dan voorheen.

Oordeel maar zelf.
Of liever, plaats Leeslinten bij je favorieten.
Meer dan de moeite waard om er af en toe eens langs te gaan.

Klimop
Prikkels
Regenbui
Roerloos
Rilling
Fotochemie
Openen
Blind
Snoep
Warmtebron
Als
Kleurbad
Voor ogen
Droomtijd

Beste bloggers, hebben jullie ook al via jullie blog één of andere opmerkelijke samenwerking, vriendschap, ... opgebouwd met een collega-blogger?

Verkavelen

Temidden alle cartoongeweld is het een verademing te kijken naar de regionale nieuwszender TV Oost.
En zoals 'kleintjes' vaak doen - ze imiteren de groten.

Zo is het straatinterview al meer dan ingeburgerd. Zelfs met allochtone burgers die geen notie Nederlands kennen.

Deze keer was het 'hot' item: een gebouw, dat de gemeente Lede zeven jaar geleden aankocht met de bedoeling om er een bibliotheek van te maken.

Helaas. De Ledenaar, die houdt van een snuifje Salmon Rushdie of wil meer te weten komen over sexuele intelligentie, is er aan voor de moeite. Want reeds zeven jaar staat het gebouw er gewoon te staan.

De Kanaal 3-journalist van dienst trok met microfoon de straat op én klampte een prompte vijftiger aan die net het gebouw passeerde.
"Ewel, madame, wat vinde gij van 't gebouw?"

Madame staarde recht in de cameralens én zei als een volleerde tv-ster:"Ewel meneer, ik vind het een schande dat de gemeente aan dat gebouw nog niets heeft gedaan. Kijk nu zelf, het gebouw is helemaal aan het verkavelen!'

Alzheimer

Mijn tong

volgt de woorden niet meer.

Klanken vormen

onbegrijpbare taal voor jou.
Ze schreien.

Ik wil bij jou zijn

en duw je weg

steeds

opnieuw.

Ik wil je omhelzen

en sla je

met verkrampte handen.

Ik wil je zoenen

en smaak

onze tranen.

Ik wil vragen

en verstar steeds

in antwoorden.

Ik wil leven

en sterf elke hartslag

een beetje meer.

Nieuws op zijn Knacks.

De tijd, dat alle nieuws dubbel gecheckt werd, is al lang gepasseerd.
Volgende berichten stonden enige tijd geleden in het gerenommeerd tijdschrift Knack:

1. Els O. veroordeeld tot levenslange arbeid in een palliatieve afdeling van de gevangenis!

2. Speciaal Interventie Eskadron doet verrassende ontdekking bij huiszoeking in kantoor van Lierse voetbalclub: vogelgriep ontdekt!

3. Man pleegt in Blankenberge zelfmoord én wurgt daarna zijn vrouw.

4. Nieuw wereldwonder in Brussel: Bij de herstellingswerken van het Atomium is er een fout gemaakt. Ipv negen bollen zijn er nu plots 10 bollen te zien.

5. Frank Van Den Broucke verslaat Petacchi in de spurt.

6. Eddy Wally op één been naar het eurosongfestival in Athene.

7. Saddam spreekt zich uit 'pro-cartoons'.

Ik ben er bijna van overtuigd dat volgende week op pagina 18 van het tijdschrift enkele 'rechtzettingen' zullen moeten vermeld worden.

Net als vandaag.
Daar viel immers het volgende bericht te lezen:

Sinterklaas kapoentje

Sinterklaas kapoentje
leg wat in mijn schoentje
leg wat in mijn laarsje
dank je Sinterklaasje.

Dit was één van de tophits tijdens de vele sinterklaasoptochten die ik in de zestigerjaren meemaakte. De magie van Sinterklaas was er nog. De weken voordat de Sint in het land was, gingen we al langs Vlaamse wegen op zoek naar bieten, die per ongeluk van de grote vrachtwagens waren gevallen. Die bieten werden dan professioneel uitgehold én voorzien van kaarsjes. Het waren als het ware de voorlopers van de Halloween gekte.

En in de brieven naar de Sint werd mooi gevraagd om legoblokken, een trein of een puzzel te brengen.

De magie verdween grotendeels toen ik tot de constatie kwam dat de Sint enorm goed geleek op mijn nonkel Gaston. En die Pieten kwamen me ook wel ergens bekend over.

Later begreep ik dat speelgoedwinkels, bakkers en chocolatiers opendeurdagen organiseerden voor de hulpsinten.

Sindsdien volg ik het Sinterklaas-festijn vanop ruime afstand.

Ik weet niet of de magie nog bestaat bij onze jonge knapen.
Ik zie ook geen bieten meer langs de Vlaamse wegen.

Nonkel Gaston is vervangen door Jef, de lange slungel die werkt in de doe-het-zelfzaak om de hoek.

En Sinterklaas zorgt er niet alleen voor dat de omzet van de speelgoedwinkels ongekende hoogtes bereikt, maar ook andere sectoren van de maatschappij pikken een graantje (of een volledige silo) mee van de Sinterklaasinkopen.
Niet alleen gsm's, laptops en Ipods staan op het verlanglijstje, blijkbaar krijgt de sint ook heel wat minder brave vragen te verwerken.

Want hoe verklaar je anders dit?

Toch jammer dat mijn nonkel Gaston dit niet meer heeft mogen meemaken!:)