woensdag, januari 28, 2009

Een toevallige ontmoeting

Op een bank zitten ze zij aan zij.
Zij warm ingeduffeld tegen de bijtende kou.
Hij bleekjes naar adem happend.

Ik geraak met hen aan de praat.
Eerst over koetjes en kalfjes, het slechte weer,
het Dendermonde drama.
Maar geleidelijk aan wordt het steeds persoonlijker.

Hugo is doodziek.
Een leven lang gewerkt in een kerncentrale.
Een leven lang gerookt als een ketter.
De longen zijn kapot, veel inspanningen kan hij niet meer doen.

Ik vraag: hoe lang ben je in feite al ziek?
Hij kijkt haar in de ogen.
'Euh, 10 jaar?"
Zij: 'Neen, 't is al langer. 't Was juist nadat hét gebeurd is."

Ik zie de ogen van Hugo en Marie steeds triestiger worden.
Ik voel dat ze een triest verhaal te vertellen hebben.
Niet over de ziekte van Hugo, dat is blijkbaar voor hen secundair.
Wel over wat er gebeurde, nu precies 13 jaar geleden.

En dan komt al hortend en stotend woorden, zinnen en een triest verhaal naar boven,
vergezeld met ingehouden verdriet, vergezeld met droge tranen.


Marie zegt: 'Ja meneer, ik heb ze gevonden. ... Ik ging naar buiten. De tuin in. En daar zag ik haar ... aan een boom. Ik ben begonnen met schreeuwen en roepen. Hugo is komen aangerend.

Hugo: 'Ik heb meteen een mes gehaald. Het touw doorgesneden. Maar ik wist dan al ... het is te laat. Het leven is voorbij. Onze 'kleine' was er niet meer. '

Ik weet niet wat zeggen.
Maar voel dat het verhaal daarmee nog niet af is.

Marie: 'Ze was ons enig kleinkind. Ze moest nog 13 jaar worden.'

Bevend haalt Hugo zijn portefeuille uit de broekzak. Hij haalt er een kleurenfoto van een blijkbaar levenslustig, knappe tiener. 'Ja, dat was ze.'

Onder de foto zit een vergeeld stukje papier.
Daarop staan in kinderkrabbels geschreven: 'Sorry oma en opa'.

Ik blijf nog een hele poos bij hen.
Ik voel dat verdriet soms nooit overgaat.
13 jaar reeds dragen ze dit met hen mee.

We nemen afscheid van elkaar.
Een stevige handdruk.
Meer kan ik niet geven.

Ik denk aan de familie van
Korneel, Leon en Marita.
Wie kan hen troost geven?

Zitten zij ook over zoveel jaren op een bank
in het park
dicht bijeen
met pijn die nooit overgaat?


Labels:

zondag, januari 18, 2009

Goede voornemens (1)

De nieuwjaarsmaand sleept zich naar zijn einde. Nog een goeie twee weken tijd heeft de mens op aarde om de obligate nieuwjaarsbezoekjes aan suikernonkel, groottante of nonkel pastoor af te leggen.
Eens dàt achter de rug, is het tijd om de goede voornemens voor het nieuwe jaar in praktijk om te zetten.
Cursief Huigje heeft zijn oor de voorbije weken goed te luisteren gelegd. En wat blijkt: 4/10 medemensen heeft het voornemen om dit jaar wat meer te sporten en om wat kilootjes lichaamsvet kwijt te geraken.
Een nobel doel.
Maar helaas bijna onmogelijk te bereiken.
Cursief Huigje ging namelijk op onderzoek én kwam tot verbijsterende resultaten.
Dikker worden is immers heel wat gemakkelijker dan afslanken.
Want heel veel zaken dat een modale mens doet, leidt tot extra kilootjes.

1. 'Je pense donc je suis' ... Descartes zaliger zal wellicht bij al zijn gefilosofeer niet gedacht hebben aan zijn gewicht. Maar volgens
een zeer recente studie maakt 'denken' de mens dikker. En dat is toch ook wel wat te merken wanneer je Descartes wat van dichterbij bekijkt!

2. Iedereen weet dat chocolade eten de mens dik maakt. Dus lijkt het me simpel: gewoon de chocolade uit je huis verbannen. Maar helaas ... dat is niet voldoende. Een andere studie toont immers aan dat alleen al
chocolade wegdenken, de mens ook doet verzwaren.

3. Vele studies toonden reeds aan: we leven in een stressvolle maatschappij. Niemand kan daar aan ontkomen. En blijkt nu? Stress maakt dik, althans volgens het Garvan Institute in Sydney.

4. Weinigen onder jullie zullen het weten: maar de zwaarlijvigheid van de ijsberen op de noordpool is geen toeval.
Gebrek aan zonlicht maakt immers dik.

5. An apple a day keeps a doctor away. Dus fruit lijkt me erg gezond. Dus waarom niet elke dag starten met een lekker glas versgeperst appelsiensap. Helaas helaas ... ook dat is
een dikmaker.

Maar kandidaat-afslankers aller landen, laat je niet afschrikken door deze onderzoeksresultaten.
Misschien leidt juist het lezen van dit cursiefje tot straffe vermageringsresultaten.
Laat het me weten!:))

Labels: