Wens

Geluk
dat zoeken we met ons allen,
dat willen we elke dag weer
en wanneer een nieuw jaar er aankomt
wensen we het elkaar toe - keer op keer.

Samen
kunnen we die wens meer gestalte geven
in het samen werken, in het samen leven.

Leven
is echter niet alleen vreugde, maar ook verdriet.
Zonder een schouderklop
of een stil gebaar
lukt het niet.

Wat het komend jaar brengen zal,
wie kan dat nu weten?
Wanneer we echter hoop en liefde geven aan elkaar
maken we onze wens voor geluk toch een beetje waar.

Niet van deze wereld?

2008 sleept zich naar het einde. Vele tijdschriften stellen hun eindejaarsvragen aan BV's. Kranten pakken uit met jaaroverzichten.
Het lijkt allemaal wel veel kommer en kwel: grote economische crisis, de recessie, een jaar lang regeringsperikelen, grootste financiële crisis, oorlogstoestand in Congo, terroristische aanslagen her en der, steeds weer opnieuw dopingaffaires, ...

Steps de luxe, het glossy lifestyle magazine, verraste me dan ook met de intro in het laatste nummer, waarin de uitgever terugblikt op 2008. Ofwel heeft uitgever Inge Claerhout een jaar vertoeft op de maan of op één of ander planeet. Ofwel moet het lezerspubliek van Steps de luxe hun dag doorbrengen in luxueuse hotels, vér weg van het gewone leven.

Want hoe kan je anders volgend voorwoord uit het novembernummer verklaren?

Wij zijn er al mee begonnen. Met aftellen.
Aftellen naar die laatste tien seconden. We rekenen ondertussen al in weken,
straks worden het dagen, uren, minuten. Spanning, tot die geruststellende
laatste seconden. Dan schreeuwen we ons in tien tellen naar 2009, waarna we
kussen. En daarna volgt nog een ritueel: het glas opnieuw vullen met bubbels en
... terugblikken. Of het een goed jaar is geweest?

Ons antwoord kennen wij nu al ... ja, met een
uitroepteken, want 2008 was Grand Cru. Niet in het minst dankzij dit
magazine.

By the way: wat was voor jou dé gebeurtenis in jouw leven?