donderdag, april 27, 2006

Joe

De voorbije twee weken wordt alle nieuws beheerst door de moord op Joe.

Vtm-nieuws en Eén-journaal wedijveren om de meeste kijkcijfers te halen.
Elke krant, gaande van sensationele HLN-berichtgeving tot de opiniërende Standaardkrant, spendeert bladzijde na bladzijde aan de moordzaak. Alle facetten worden beschreven en becommentarieerd. Phara bestookt Islamistische gezagsvoerders met prangende vragen.
Elke politieker heeft er ook zijn zegje over. Dedecker heeft het over de 'kutmarokkanen'. En toen uiteindelijk bleek dat het om een Pool ging, paste hij zijn beeldspraak aan door te spreken over die verdomde illegalen - alsof illegaliteit gelijkstaat aan 'geweld' en 'moord'.

Ik snap het niet goed.
Het moge duidelijk zijn: de moord op Joe is verschrikkelijk. De dader(s) moeten gestraft worden.

Maar ik snap niet goed waarom deze 'moordzaak' zo in the picture wordt gezet.
Heeft het te maken met de omstandigheden en de plaats van de misdaad? 'Het kon evengoed ik geweest zijn' - denken mogelijks de grote horde pendelaars.
Of is alles te reduceren tot 'komkommertijd' in de nieuwswereld? Nee toch!
Of is het feit dat de dader direct als de Noord-Afrikaan werd beschouwd, de unieke politieke kans om - nu enkele maanden voor de verkiezingen - zich te profileren als 'linkse' of 'rechtste' partij?

Maar verdient de familie van J., die enkele weken geleden door een dronken chauffeur voor het leven zwaar gehandicapt blijft, ook niet een 'witte mars', alsook dringende strenge maatregelen tegen al wie in het verkeer zwaar in de fout gaat?
En wat gezegd wat de autochtone moordenaar van K.? Waarom verdwijnt de berichtgeving over die zaak naar pagina 6 van het dagblad én haalt het nauwelijks anderhalve minuut zendtijd in de TV-journaals?

Ik weet het niet.
Ik vind het een bizarre wereld.

zondag, april 23, 2006

Opgelet voor carjacking!!

Af en toe infiltreren in 'het milieu' kan levensbelangrijke informatie opleveren. Dat mocht ik in eigen persoon ervaren.
Vermomd als een 'clochard' begaf ik mij een paar weken terug naar het hoofdkantoor van Rode Kruis Vlaanderen. Daarvoor moest ik afzakken naar de stad der Maneblussers.

Met wat ik daar meemaakte én vooral wat ik daar vernam - verdwijnt gans de affaire Erdal in het niet - net als Erdal trouwens.

Als een rasechte onderzoeksjournalist overtuigde ik de loketbediende, met een leuke T-shirt waarop een rood kruis stond, me in te schrijven als 'vrijwilliger' om bij massa-evenementen ervoor te zorgen dat de 'gewonde' medemens (bv wanneer hij een bijensteek moest incasseren) volgens de principes van de EHBO-bijbel verzorgd wordt.

Mijn eerste 'officiële' optreden als Rode Kruis-vrijwilliger viel echter nagenoeg in het water. Bij het betreden van de hoofdtribune van het Olympiastadion in Brugge - op zoek naar de Rode Kruis-post struikelde ik over mijn veters én belandde met met hakken en klakken bijna op de schoot van Celine Dehaene. Gevolg: een verstuikte enkel en een blauw (of was het blauw-zwart?) oog - gevolg van de aanvaring met Jean-Luc, die mij blijkbaar beschouwde als één van de militanten van de DHKP-C.

Maar het accident was al bij al een geluk bij een ongeluk. Want daardoor kwam ik terecht op het hoofdkwartier van de 'Red Cross'. En kon ik gesprekken goed afluisteren.

Welnu, beste burger van het Belgiëland (en de enkele burgers van Robland) - als ik 'jou' was - zou ik vanaf de 27ste april tot 11 mei het huis niet meer verlaten.
Inderdaad, vanaf 27 april is er over het ganse grondgebied 'rood' alarm!

Alle kruispunten in Vlaanderen zullen (bijna) permanent 'bezet' zijn. Toch verontrustend, vind ik, in deze tijden van hoogconjunctuur bij de home- en carjackings.
Maar niemand zal kunnen ontkomen aan de rood-witte overrompeling in het straatbeeld.

Je kan overwegen om de autoportieren extra te beveiligen met hang- en andere sloten. Vergeet ook niet de hond van de buurman in jouw koffer te steken. Alle 'beetjes' helpen :)))

Of misschien denk je, ik laat de wagen thuis ... maar ook dàt is geen enkele garantie dat je volgend weekend niet overvallen wordt.

Maar mag ik jullie een raad geven?
Laat je gewoon overmeesteren door de jongens en meisjes van het Rode Kruis.
Haal voorzichtig je portefeuille uit je jaszak.
En koop de 'Springstickers' in grote getale.
Gegarandeerd dat de jeugdige (en minder jeugdige) Rode Kruisers vervolgens een sprongetje van geluk maken.

zaterdag, april 08, 2006

Renaissance in de bouw

Iedereen heeft voor het moment zijn mond vol van ‘openheid’.

Open communicatie moet hoog in het vaandel staan in vele bedrijven. Roddelen doe je voortaan wanneer iedereen er bij is.
Opentuindagen zijn verplicht. Ik overweeg sterk mijn kandidatuur te stellen én zo onze vierkante meter groen open te stellen voor het grote publiek. Ik heb niets te verbergen.
Een klokkenluider uit het Europese Parlement hing vorig jaar de vuile was buiten. Iedereen mag zien wat er met ons belastingsgeld gebeurd. Dus laat hij er maar een open doekje over doen.
Open boekhouding is nog zo’n modewoord. Laat iedereen maar bewijzen dat hij geen zwarte kas heeft zitten in de rechterla van de bureau. Of in de sok onder het logeerbed.

Ook in de bouwsector zijn die ideeën stilaan binnengesijpeld.

Gedaan met het bouwen van stenen huizen. Dat is passé, dat is antiek.
Glas moet het hoofdbestanddeel van een huis worden.
Glazen huizen als ultiem bewijs dat je niets te verbergen hebt.
Iedereen kan en mag steeds door de ramen gluren.
Enkel dienen ze ervoor te zorgen dat ze met de vuile vingers niet aan het raam komen.
’t Schijnt dat er zelfs subsidies op komst zijn om die glazerij te promoten.
We zitten dus duidelijk in een renaissance-periode.

Eeuwen lang hebben we ons afgeschermd van iedereen door het overvloedig hanteren van stenen. Rond het huis moest er ook minstens een twee meter hoog hekken met al dan niet een beukenhaag ervoor of erachter, komen. Voor alle zekerheid werden ook vaak een paar Dobbermannen in de tuin geplaatst die mensen moest afschrikken om eens op bezoek te komen.
Enkel via videocamera’s kon je ontdekken wie er nu in godsnaam stond te bellen aan de voordeur.

Het is nu gedaan met dàt alles.
Een mens moet niets meer verbergen voor elkaar.
Ik waan me weer in de flower powerperiode.

Ik wil echter een waarschuwende vinger opsteken.
Ik wil wijzen op de mogelijke gevaren van dat alles.
Het glazen huis kan fataal zijn.

Tot die conclusie kwam ik deze morgen, omstreeks 6 u 15.
Toen ik de voordeur van ons huis achter mij toe sloeg, zag ik rechts voor mij – dicht bij het grote raam een lijk liggen.
Een lijsterjong had blijkbaar een kijkje willen nemen in onze nederige stulp.
En zoals vaak al eens het geval is met jong talent, had het met zijn kop tegen de glazen muur gebotst.
Voor de lijster betekende dit meteen over and out.

Dus toch nog even wachten met een nieuw glazen tijdperk?!