Gelinkt (2)

Bloggers komen én gaan.

Vandaag is mijn blogroll een paar blogs armer:

Zo neem ik (voorlopig?) afscheid van een schitterende blogger Smiling Cobra (het ga je goed!). Ook Sportfanaat laat al enkele maanden niets meer van haar horen. Weet iemand hier meer over?

Vandaag is mijn blogroll echter weer enkele weblogs rijker:

Franky Aelbrecht, een groene jongen brengt heel wat actualiteit op zijn blog. Sport, media, muziek ... van alles wat.

Cornette & PdeB zorgen voor heel wat leesvoer. Ze hebben het over herinneringen, boeken, politiek, vakanties, gebabbel en nog veel meer.

De wondere wereld van Benny brengt je in een wereld vol kortverhaaltjes, poging tot humor en andere al dan niet politiek correcte zever...

Menck, een 40-jarige koppige, trouwe en eerlijke steenbok (zegt hij zelf!) is precies één jaar aan de slag als blogger. Zijn humoristische stijl apprecieer ik enorm.

Met een titel als 'Het radiofonisch instituut. Barokke gedachten en meningen van een klein mannetje' was mijn nieuwsgierigheid direct geprikkeld. Een blog vol afwisseling. Goed gestyled. Vaak verrassend.

En tot slot slaagt De Wereld is een Peer me telkens weer te boeien. En da's waarschijnlijk wel de bedoeling!:))


Hoe gaan jullie om met je eigen blogroll? Regelmatig aanpassen? Of enkel die blogs plaatsen die een link naar je blog maken? Snuister je soms rond in blogrolls op andere sites?

Weeral veel vragen, waar massaal op geantwoord mag worden!:)

Cappuccino in Siena!

Klik op de foto én je leest welke delicatesse(!:)) we in Siëna voorgeschoteld kregen!

Wetenschap en waarheid

Wetenschap
Wat doet een mens bij dit regenachtig weer? Meestal nutteloze dingen (zoals kuisen, porto's drinken, kijken naar het testbeeld op tv, luisteren naar de regen die klettert op de ramen, het water uit de kelder scheppen, de Shrek-dvd bekijken, enzovoort) - maar gelukkig ook af en toe eens een zinvolle sensationele activiteit.
Zo heb ik me de voorbije dagen beziggehouden met het zoeken naar het einde van het internet. Uit de godsdienstlessen (anno 1969) herinner me nog zeer goed dat alles eindig is: het leven op aarde, de serie Dallas, de eerste verliefdheid, het bestaan van Groen, ... dus zal ook het internet eindig zijn.
Geloven of niet: zonet vond ik de plaats waar het WWW eindigt. En tot mijn grote verbazing is die plek amper 10 kilometer van mijn woonst verwijderd. Ik bespaar jullie zelf de zoektocht. Daarom voor wie het interesseert, op deze plek vind je de weg die leidt naar het einde van het internet. En als ik je toch nog een raad mag geven, druk misschien op de rode knop om het internet definitief af te sluiten.

Waarheid

De waarheid komt uit de kindermond. Had ik vroeger hierover nog twijfels, vandaag behoren die definitief tot het verleden. Des te meer omdat de waarheid uit de mond kwam van een baby die amper twee maand en half oud is! Wat wist Nanou immers te vertellen? Voor wie de roddelbladen niet echt uitpluist: Nanou is het dochtertje van Kristel van K3.

In een interview voor het Nieuwsblad weet Kristel het volgende te vertellen: "Nanou hoort onze liedjes wel heel graag. Deze week waren we 'Oma's aan de top' aan het zingen en ze begon heel hard te lachen'. Van een slim kind gesproken!:))

Citaat op woensdag (2)

"De tijd heelt niet alle wonden, ontdekte hij. De tijd scheurt wonden open, zorgt voor vergiftigingen en ontstekingen. De dood maakt misschien een einde aan alle pijn, de tijd laat dat na."

Uit 'Tirza' van Arnon Grunberg

Toscaanse vreugde

klik op de foto

Italiaans cliché (1)

Net als vorig jaar vertoefde ik twee weken lang in Italië. Iedereen heeft zo zijn mening over dat land én vooral over de inwoners. Italianen zijn grote verleiders. Gevaren op de weg. Toscane is overroepen. Het leven is er zeer duur. Welnu, ook op reis deed Cursief Huigje aan onderzoeksjournalistiek. De komende periode zal hij dan ook via deze blog een aantal Italiaanse clichés ontkrachten!

"Met de auto in Italië gaan rijden, is gekkenwerk. De Italiaanse chauffeurs doen niets anders dan toeteren, roepen, vloeken achter het stuur. Italianen zien het allemaal wel wat groots. En de kans dat ze je van de weg rijden, is relatief groot."

Dit veelgehoord cliché wekte niet direct geruststellende gevoelens op toen ik veertien dagen geleden in een Hertz-wagen stapte om uiteindelijk een 1 300 kilometer te rijden langs de Toscaanse autostrades, wegen en weggetjes.

Maar Cursief Huigje wil men klem hét cliché tegenspreken. Als toerist heb ik vermoedelijk menig maal op de zenuwen gewerkt van de inlandse bevolking - zeker wanneer ik na elke bocht even adem moest happen om het adembenemende landschap te aanschouwen. Maar nimmer gaf dit aanleiding tot Vlaamse toestanden zoals: met de lichten beginnen knipperen, toeteren of met de middelste vinger begroet worden.

En waar 50 km per uur mocht gereden worden (en het moge gezegd: dàt is het geval op zeer veel plaatsen) houdt iedereen (inclusief de uitzondering bij de regel) zich daaraan. Ik was amper een half uur op Belgische grond of nagenoeg iedereen zoefde mij voorbij wanneer ik op de autostrade 120 km per uur reed.

Ze zeggen: "Italianen.Ze zien het allemaal groots. Ze willen pronken met hun auto's, met de Ferrari, Alfa Romeo of de Ducati.

Ik ben zo vrij geweest om van het Italiaanse verkeer enkele foto's te nemen. Graag maak ik jullie deelgenoot van het Italiaanse wagenpark.

Een bakje troost

Cursief Huigje is 'back in town'. Helaas.
'Het' mocht voor mij nog weken geduurd hebben ... het leven op het Toscaanse platteland.
Weg van alles ... televisie, kranten, beslommeringen, computers, getuigen van Jehovah, regenbuien en stress.
De komende periode kan je op deze stek af en toe wel iets lezen over wat er daar te beleven viel.
Onze huurwagen zie je hiernaast al, het landschap waar we veertien dagen lang doorslenterden is hier te bewonderen.

Vooralsnog wil ik het Belgisch ritme nog niet aannemen, straks neem ik een siësta. Eerst zoek ik wat troost bij een lekkere Senseo - die helaas niet kan nippen aan de Italiaanse espresso.


Heb je ook af en toe zin in een kopje koffie?
En juist op dat moment is er geen Douwe Egberts, Jacqmotte in de buurt.
Of de Senseomachien heeft het begeven?
Vanaf heden krijg je van mij af en toe een bakje troost.
Niet bij Cursief Huigje, maar wel op een andere stek op het internet.

Mijn eerste kopjes zijn ondertussen gepubliceerd: een guitig kopje, een Leplubo-kopje , een feestmengeling bij Bakkerij Lowie.

Maar ook de overheerlijke espresso in Lucca heeft een plaatsje verworven.

Dus deze stek zal je ongetwijfeld troost brengen op momenten dat jij het hard nodig hebt! Dus zet hem niet te ver uit de buurt!:)

Even uitblazen ...

Cursief Huigje neemt vanaf zaterdag even welverdiende vakantie. De batterijen opladen, genieten van alles en nog wat, lekker ontbijten - een goede laag door-de-mutualiteit-terugbetaalde-Becel op mijn boterhammetjes smeren, ideetjes sprokkelen voor latere cursiefjes, een pak foto's nemen waarvan hopelijk enkele ervan op de fotoblog kunnen komen, ... kortom zorgeloos vakantie nemen.

Ik laat mijn auto thuis ...


Ook mijn fiets laat ik achter

En voor de bloggers laat ik een beetje humor achter. Geniet van dit staaltje 'nieuw talent' uit Groot-Brittanië. Deze Damon Scott haalde ook de finale van 'The Britains Got Talent'-competition. Net als bij Paul Potts zijn de beelden van de juryleden veelzeggend: van "zeer afwachtend' in een mum van tijd naar 'enthousiast'.

Dus vrienden, have a nice time. Ga ook eens een kijkje nemen naar mijn foto's of mijn muziek.

"Cursief Huigje vraagt zich af: wat vind jij humoristisch?
Hij kijkt alvast uit naar de comments!

Tot in den draai!:))))))))

Citaat op woensdag

"Belgen hebben de vreemde gewoonte om elke dag een
ander soort vuil in een andere soort zak te steken. Zo kan je 's ochtends
aan de kleur van de vuilniszakken op straat zien welke dag het is."

Een joodse reisgids, als antwoord op de vraag wat hem opvalt aan België.

En wat valt volgens jou op aan België?

Het zal je maar overkomen

"For me, this is the best example
i've seen in my life
to learn
not to prejudice
or undervalue
anyone"

Het zal je maar overkomen ...

• je bent een doodgewone 36-jarige gsmverkoper, ergens in het zuiden van Wales ...
• je bent niet direct de Adonis
• je kan met een naam als Paul Potts wellicht niet direct carrière maken.
• je hebt echter een droom, je wilt die vervullen
• je bent kandidaat nummer 31 829 bij 'The Britain's Got Talent"-competitie
• voor jou zit een driekoppige jury die zal oordelen of je de volgende ronde haalt en die bijna zeker is dat jij het niet zult halen
• en dan mag je voor méér dan één miljoen kijkers rechtstreeks jouw ding doen - in de wetenschap dat de uiteindelijke winnaar straks mag optreden voor the Queen

Geniet van dit alles. En vooral van de stijgende verbazing op de gezichten van de juryleden, die wellicht met vooroordelen zaten.

Verbazing wordt emotie. En 'by the way', uiteindelijk werd hij de grote winnaar van de competitie.